روزه‏های حرام‏

مسئلۀ ۱۸۷۱ :    روزه‏های حرام عبارتند از:
1- روزۀ روز عید فطر.
2- روزۀ روز عید قربان.
3- در روزی که نمی‏داند آخر شعبان است یا اوّل رمضان، اگر به نیت اوّل رمضان روزه گیرد.
4- بنا بر احتیاط واجب روزۀ مستحبی زن اگر باعث پایمال شدن حقوق شوهر شود.
5- بنا بر احتیاط واجب روزۀ مستحبی زنی که شوهرش او را از روزۀ مستحبی نهی کرده باشد، هر چند حقّ شوهر هم از بین نرود.
6- روزۀ مستحبی فرزند اگر باعث آزار پدر یا مادر شود و نیز بنا بر احتیاط واجب در صورتی که آنان او را از گرفتن روزۀ مستحبی نهی کرده باشند؛ بنا بر احتیاط جدّ پدری نیز همین حکم را دارد.
7- روزه‏ای که برای روزه‏دار ضرر و زیان داشته باشد.
8- روزۀ شخص مسافر مگر در مواردی که استثناء شده است.
9- روزه‏ای که برای ارتکاب حرام و یا ترک واجب نذر شود.
10- روزۀ صُمت، یعنی کسی نیت کند در تمام روزی که روزه گرفته یا مقداری از آن‎را سکوت کند به گونه‏ای که سکوت را قید روزه قرار دهد.
11- روزۀ وصال، یعنی روز را روزه بگیرد و شب هم تا سحر غذا نخورد یا اینکه دو روز را روزه بگیرد و در وسط آن افطار نکند، ولی اگر افطار را تا سحر یا شب بعد به تأخیر بیندازد مانعی ندارد، ولی بهتر آنست که انجام ندهد و اینکه در اسلام در میان روزه‏های حرام، صوم دهر نیز اعلام شده است، به اعتبار شمول آن به عیدین است و إلاّ خود صوم دهر مستقلّاً حرمت ندارد.
مسئلۀ ۱۸۷۲ :    اگر فرزند بدون اجازۀ پدر و مادر روزۀ مستحبی بگیرد و در بین روز او را منع کنند، احتیاطاً واجب است روزه خود را افطار کند.
مسئلۀ ۱۸۷۳ :    کسی که یقین دارد روزه برایش ضرر ندارد حتّی اگر پزشک بگوید ضرر دارد، واجب است روزه بگیرد، به شرط آنکه در واقع نیز ضرر نداشته باشد و اگر بعداً معلوم شود ضرر داشته، بنا بر احتیاط واجب قضای آن‎را بجای آورد و اگر کسی یقین یا ظن و گمان دارد یا احتمال موجهی می‏دهد که روزه برای او ضرر دارد، گرچه پزشک بگوید ضرر ندارد نباید روزه بگیرد و اگر روزه بگیرد صحیح نیست، مگر آنکه قصد قربت از او محقّق شود و معلوم شود ضرر نداشته است.
مسئلۀ ۱۸۷۴ :    اگر انسان شک داشته باشد که روزه برای او ضرر دارد و پزشک متخصّص و حاذق که گفته او وثوق آور باشد، نظر دهد، نظر پزشک حجّت است.
مسئلۀ ۱۸۷۵ :    کسی که عقیده دارد روزه برای او ضرر ندارد چنانچه روزه بگیرد و پس از مغرب معلوم شود روزه برای او ضرر داشته، باید قضایش را بجای آورد.