احکام منزوحات بئر

منزوحات بئر عبارت از مقدار آبی است که در اثر افتادن نجاستهای خاص در آب چاه، از آن چاه کشیده می‏شود.
مسئلۀ ۱۰۳ :    به‌طور کلّی می‏توان گفت، اگر چیزی از نجاسات در چاه بیفتد و یا حیوانی در چاه بمیرد، در صورتی که رنگ، بو یا مزّه آب چاه عوض شده باشد مستحب است که همۀ آب چاه کشیده شود؛ اگرکشیدن تمام آب چاه مقدور نباشد، باید به اندازه‏ای کشیده شود که نفس انسان از آن خباثت و پلیدی که به خاطر وقوع نجاست در چاه پیدا کرده بود، احساس پاکی بکند.
مسئلۀ ۱۰۴ :    آب قلیل آبی است که از زمین نجوشد و مقدار آن نیز از آب کر کمتر باشد.
مسئلۀ ۱۰۵ :    آب قلیل اگر به روی چیز نجس بریزد و یا چیز نجس به آن برسد نجس می‏شود؛ ولی اگر از بالا با فشار روی چیز نجس بریزد مقداری که به آن چیز نجس می‏رسد نجس و هر چه بالاتر از آنست پاک است.
مسئلۀ ۱۰۶ :    آب قلیلی که از فواره با فشار از پایین به بالا می‏رود، در صورتی که به قسمت بالا برسد، پایین نجس نمی‏شود، ولی اگر نجاست به پایین آب برسد طرف بالا نیز نجس می‏شود.
مسئلۀ ۱۰۷ :    خوردن آب نجس اگر ضرورت نباشد حرام است و بنا بر اقوی‏ خوراندن آن به بچه‏های مسلمانان نیز جایز نیست؛ امّا سایر تصرفات که مشروط به طهارت نیست، اشکال ندارد.
مسئلۀ ۱۰۸ :    آب قلیلی که با آن مخرج بول و غائط را می‏شویند، با پنج شرط پاک است هر چند مطّهر بودن آن خالی از اشکال نیست:
1- آن که بو، رنگ و یا مزّۀ آب به واسطۀ نجاست تغییر نکرده باشد.
2- نجاستی از خارج به آن نرسیده باشد.
3- نجاست دیگری مانند خون، ادرار یا مدفوع بیرون نیامده باشد.
4- ذرّه‏های مدفوع در آب پیدا نباشد.
5- بیشتر از مقدار معمول، نجاست به اطراف مخرج نرسیده باشد و اگر هنگام شستن محل ادرار یا مدفوع با آبی که متّصل به کر یا جاری است، به بدن یا لباس ترشح کند چنانچه بو، رنگ یا مزّه آب به وسیلۀ نجاست تغییر نکرده باشد و یا ذرِّه‏های مدفوع در آب نباشد، اجتناب از آن لازم نیست.