منزوحات بئر عبارت از مقدار آبی است که در اثر افتادن نجاستهای خاص در آب چاه، از آن چاه کشیده میشود.
مسئلۀ ۱۰۳ : به‌طور کلّی میتوان گفت، اگر چیزی از نجاسات در چاه بیفتد و یا حیوانی در چاه بمیرد، در صورتی که رنگ، بو یا مزّه آب چاه عوض شده باشد مستحب است که همۀ آب چاه کشیده شود؛ اگرکشیدن تمام آب چاه مقدور نباشد، باید به اندازهای کشیده شود که نفس انسان از آن خباثت و پلیدی که به خاطر وقوع نجاست در چاه پیدا کرده بود، احساس پاکی بکند.
مسئلۀ ۱۰۴ : آب قلیل آبی است که از زمین نجوشد و مقدار آن نیز از آب کر کمتر باشد.
مسئلۀ ۱۰۵ : آب قلیل اگر به روی چیز نجس بریزد و یا چیز نجس به آن برسد نجس میشود؛ ولی اگر از بالا با فشار روی چیز نجس بریزد مقداری که به آن چیز نجس میرسد نجس و هر چه بالاتر از آنست پاک است.
مسئلۀ ۱۰۶ : آب قلیلی که از فواره با فشار از پایین به بالا میرود، در صورتی که به قسمت بالا برسد، پایین نجس نمیشود، ولی اگر نجاست به پایین آب برسد طرف بالا نیز نجس میشود.
مسئلۀ ۱۰۷ : خوردن آب نجس اگر ضرورت نباشد حرام است و بنا بر اقوی خوراندن آن به بچههای مسلمانان نیز جایز نیست؛ امّا سایر تصرفات که مشروط به طهارت نیست، اشکال ندارد.
مسئلۀ ۱۰۸ : آب قلیلی که با آن مخرج بول و غائط را میشویند، با پنج شرط پاک است هر چند مطّهر بودن آن خالی از اشکال نیست:
1- آن که بو، رنگ و یا مزّۀ آب به واسطۀ نجاست تغییر نکرده باشد.
2- نجاستی از خارج به آن نرسیده باشد.
3- نجاست دیگری مانند خون، ادرار یا مدفوع بیرون نیامده باشد.
4- ذرّههای مدفوع در آب پیدا نباشد.
5- بیشتر از مقدار معمول، نجاست به اطراف مخرج نرسیده باشد و اگر هنگام شستن محل ادرار یا مدفوع با آبی که متّصل به کر یا جاری است، به بدن یا لباس ترشح کند چنانچه بو، رنگ یا مزّه آب به وسیلۀ نجاست تغییر نکرده باشد و یا ذرِّههای مدفوع در آب نباشد، اجتناب از آن لازم نیست.