مورد چهارم

مسئلۀ ۶۶۷  :  اگر از استعمال آب بر جان خود یا زن و فرزند یا همراهانش بترسد، به‌طوری که اگر آب را به مصرف وضو یا غسل برساند، خود او یا همراهانش از تشنگی ‏تلف یا مریض می‏شوند یا به قدری تشنه می‏شوند که تحمل آن مشقّت دارد، چه علم داشته باشد و چه نداشته باشد، باید تیمّم کند و اگر بترسد حیوانی مانند اسب، استر و غیر آن که همراه اوست و معمولاً سرش را برای خوردن نمی‏برند، از تشنگی بمیرد باید تیمّم کند، هر چند حیوان مال خودش نباشد. اگر کسی‌که حفظ جان او واجب است به‌طوری تشنه باشد که اگر آب به او ندهند، تلف می‏شود، نیز همین حکم را دارد.
مسئلۀ ۶۶۸  :  اگر همراه خود آب پاکی داشته باشد که برای وضو یا غسل کفایت کند و آب دیگری هم داشته باشد که نجس است و به مقداری باشد که در رفع تشنگی‏موثر است، اگر بر جان خود و همراهان بترسد باید تیمّم کند، چون مواردی که مصرف آب نجس حرام است مانند اینست که آبی وجود ندارد، ولی اگر برای حیوانی که همراه اوست بترسد و برای خود و فرزندانش ترسی نداشته باشد در این صورت آب نجس را برای مصرف حیوانات همراه نگاه می‏دارد و با آب پاک وضو یا غسل می‏کند.