مواردی که لازم نیست بدن و لباس نمازگزار پاک باشد

مسئلۀ ۹۵۴ :    در سه صورت اگر بدن یا لباس نمازگزار نجس باشد نمازش صحیح است:
اوّل: اگر بدن یا لباس نمازگزار به وسیلۀ زخم، جراحت یا دملی که در بدن اوست، خون‌آلود شده باشد، اگر آب کشیدن زخم و تعویض پانسمان آن به‌طور معمول سخت و مشکل باشد، نماز با آن اشکال ندارد، ولی اگر زخم جزئی است و خیلی زود خوب می‏شود و آب کشیدن آن بی‌ضرر و آسان است، باید هنگام نماز آن‎را آب کشید، مگر آنکه مقدار خون آن از مساحت یک درهم کمتر باشد.
دوّم: اگر لباس نمازگزار به خون کمتر از یک درهم- تقریباً به اندازۀ بند انگشت سبّابه یا شهادت-  و یا بدن او بنا بر احتیاط به خون کمتر از یک نخود، آلوده شود نماز با آن اشکال ندارد.
سوّم: اگر نمازگزار در تمام وقت نماز راه دیگری جز خواندن نماز با لباس نجس نداشته باشد.
مسئلۀ ۹۵۵ :    در دو صورت اگر فقط لباس نمازگزار نجس باشد، نماز او صحیح است:
1- اگر لباس کوچک یا هر چیز کوچک دیگری که همراه نمازگزار است مانند جوراب، دستمال، چاقو و انگشتر نجس، به شرط آنکه از مردار و حیوان حرام گوشت برای زن و مرد و از ابریشم و طلا برای مرد ساخته نشده باشد، همچنین ملاک در کوچکی لباس آنست که نتوان عورت را با آن پوشاند، ولی همراه داشتن دستمال بزرگ و نجسی که می‏توان عورت را با آن پوشانید در نماز محلّ اشکال است.
2- اگر لباس مادری که پرستار کودک است با ادرار پسر بچه نجس باشد به شرط آنکه لباس دیگری نداشته و بنا بر احتیاط توان تهیۀ آن‎را نیز نداشته باشد و نیز در هر شبانه روز باید یک مرتبه آن‎را بشوید، اگرچه مخیر است در هر ساعتی که بخواهد آن‎را آب بکشد، ولی احتیاط مؤکد آنست که آن‎را آخر روز آب بکشد تا نمازهای ظهر، عصر، مغرب و عشا را با لباس پاک یا با حدّاقل نجاست بجا آورد و نیز اگر بیشتر از یک لباس دارد، ولی ناچار است همۀ آنها را بپوشد، چنانچه در شبانه روز یک مرتبه با دستوری که گفته شد همۀ آنها را آب بکشد کافی است.
مسئلۀ ۹۵۶ :    اگر جایی از بدن یا لباس نمازگزار که با زخم فاصله دارد با رطوبت زخم نجس شده باشد، معفوّ و بخشیده نبوده و نماز خواندن با آن جایز نیست، ولی اگر مقداری از بدن یا لباس نمازگزار که معمولاً به رطوبت زخم آلوده می‏شود با رطوبت زخم نجس شود بخشیده است و نماز خواندن با آن مانعی ندارد.
مسئلۀ ۹۵۷ :    اگر از زخمی که داخل دهان و بینی و مانند اینهاست خون به بدن یا لباس انسان برسد و به اندازه مساحت یک درهم و یا بیشتر باشد، نمی‏توان از آن اغماض کرد و بنا بر احتیاط نباید با آن نماز بخوانند، ولی بواسیر- دانه‏هایش بیرون باشد یا نباشد- ظاهر آنست که مانند زخم است و خون آن حکم خون زخم را دارد و بخشیده شده است و نماز هم با آن اشکال ندارد.
مسئلۀ ۹۵۸ :    کسی‌که در بدنش زخمی دارد، اگر در بدن یا لباسش خونی ببیند که به اندازۀ یک درهم یا بیشتر باشد و نداند از زخم است یا از خون دیگر، نمی‏تواند با آن نماز بخواند.
مسئلۀ ۹۵۹ :    چرک و دارویی که معمولاً همراه زخم و دمل است و نجس می‏شود، حکم جراحت دمل را دارد.
مسئلۀ ۹۶۰ :    اگر در بدن انسان چند زخم وجود داشته باشد و زخمها طوری به هم نزدیکند که عرفاً یک زخم حساب می‏شود تا هنگامی که خوب نشده است نماز با آنها اشکال ندارد، ولی اگر به قدری از هم دورند که هر کدام یک زخم جداگانه حساب می‏شود، در این صورت هر کدام که خوب شد واجب است برای نماز بدن و لباس را از آن خون آب بکشد.
مسئلۀ ۹۶۱ :    اگر به اندازه حتّی سر سوزنی خون حیض و بنا بر احتیاط خون نفاس و استحاضه و خون سگ، خوک، کافر، مردار وهر جاندار حرام گوشت غیر از انسان در بدن یا لباس نمازگزار باشد، نماز باطل است.
مسئلۀ ۹۶۲ :    اگر خونهای دیگری غیر از خون حیض و بنا بر احتیاط استحاضه و نفاس، مثلاً خون بدن خود انسان یا خون حیوان حلال گوشت، اگرچه در چند جای بدن یا لباس باشد، در صورتی‌که مجموع آن کمتر از درهم در لباس و کمتر از نخود در بدن باشد، نماز خواندن با آن اشکال ندارد.
مسئلۀ ۹۶۳ :    اگر کسی شک کند که خونها به اندازه یک درهم در لباس و یک نخود در بدن است، چنانچه قبلاً به این‏ اندازه نبوده است، نماز خواندن با آنها اشکال ندارد.
مسئلۀ ۹۶۴ :    خونی که روی لباس بدون آستر می‏ریزد و به پشت آن می‏رسد یک خون حساب می‏شود، ولی اگر پشت لباس جداگانه خونی شود و دو خون به هم برسند و یکی شوند، بنا بر احتیاط واجب باید هرکدام را جدا حساب کرد، پس اگر مجموع آنها به اندازۀ یک درهم باشد، نماز با آن صحیح نیست.
مسئلۀ ۹۶۵ :    اگر خونی که در لباس است کمتر از یک درهم باشد و رطوبتی به آن برسد در صورتی‌که خون و رطوبتی که به آن رسیده است به اندازه یک درهم یا بیشتر شود و اطراف را آلوده کند، نماز با آن باطل است، ولی اگر رطوبت وخون به اندازۀ یک درهم نشود و اطراف را هم آلوده نکند، در این صورت اگر رطوبت خشک شود و عین آن برطرف گردد نماز با آن اشکال ندارد و اگر عین رطوبت باقی باشد در این حالت اظهر آنست که نماز خواندن با آن اشکال ندارد، اگرچه احتیاط مستحب آنست که با آن نماز نخوانند. اگر اطراف را آلوده کند ولو اینکه مجموع به اندازه یک درهم نباشد، نماز خواندن با آن محل اشکال است و احوط وجوبی آنست که با آن نماز نخوانند، حکم بدنی که به کمتر از یک نخود خون آلوده شده و رطوبتی از خارج به آن رسیده باشد نیز چنین است.
مسئلۀ ۹۶۶ :    اگر بدن یا لباس نمازگزار با چیزی غیر از خون نجس شود، گرچه کمتر از یک درهم در لباس یا کمتر از یک نخود در بدن باشد نماز باطل است و نیز اگر بدن یا لباس با آب یا چیز دیگری که با خون نجس شده است، نجس شود نماز باطل است.
مسئلۀ ۹۶۷ :    اگر خونی که در بدن یا لباس است کمتر از یک درهم یا یک نخود باشد و نجاست دیگری به آن برسد، مثلاً قطره‏ای بول به آن اصابت کند، نمازی که با آن خوانده شود باطل است‏.
مسئلۀ ۹۶۸ :    خونی که کمتر از یک درهم یا کمتر از یک نخود از آن به صحّت نماز ضرر نمی‏رساند، اگر عین آن از بین برود، حکمش از بین نمی‏رود و باقی است.
مسئلۀ ۹۶۹ :    خونی که غلیظ است و از مقداری که بر صحّت نماز ضرر می‏رساند کمتر است و اگر رقیق بشود از این مقدار بیشتر می‏شود و به نماز ضرر خواهد رساند، مضرّو مبطل نیست و نماز خواندن با آن اشکالی ندارد.