عدالت و نشانه ‏های آن

مسئلۀ ۶۴ :    عدالتی که در مرجع تقلید شرط است عبارت است از:
ملکۀ نفسانی و حالت خاص معنوی که در اثر علم و معرفت صحیح و ایمان به خدا و تکرار عمل نیک به وجود می‌آید و در صُقع نفس انسان رسوخ می‏کند و ریشه می‏دواند، به گونه‏ای که انسان را به انجام واجبات و ترک محرمات وادار می‏سازد و همان‌گونه که از صحیحۀإبن‎أبی‎یعفور  استفاده می‏شود، حسن ظاهر برای به دست آوردن عدالت مذکور کفایت می‏کند.
مسئلۀ ۶۵ :    عدالت از راههای زیر ثابت می‏شود:
1- دو نفر عادل شهادت به عدالت او بدهند.
2- مشهور به عدالت و تقوا باشد، به گونه‏ای که در اثر این شهرت، انسان، به عدالت او علم عادّی پیدا کند.
3- بنا بر اقوی‏ اگر یک نفر هم به عدالت کسی گواهی بدهد، کفایت می‏کند.
4- اگر شخصی موثق و مورد اعتماد باشد و با اخبار او اطمینان به عدالت فردی پیدا بشود، کفایت می‏کند.
5- از هر راهی که وثوق و اعتماد عادی به عدالت کسی پیدا بشود مانند مصاحبت و همراهی با او.
مسئلۀ ۶۶ :    تقلید بنا بر اقوی‏ منحصر در احکام فرعیۀ فقهی نیست؛ بلکه در مسائل اصول فقه و موضوعات مستنبطه‏ای که غیر از فقیه جامع شرایط، شخص دیگری به‌طور معمول آنها را نمی‏داند، باید تقلید کرد و در مسائل عادی  نیز میتوان تقلید کرد.