سجدۀ سهو

مسئلۀ ۱۳۱۹ :    سجدۀ سهو در سه مورد واجب می‏شود:
1- در نماز چهار رکعتی پس از سجدۀ دوم شک کند که چهار رکعت خوانده یا پنج رکعت.
2- هرگاه تشهّد را فراموش کند، پس از قضای آن باید دو سجدۀ سهو بجای آورد.
3- در نماز اشتباهاً حرفی بزند.
همچنین در چهار مورد بنا بر احتیاط باید بعد از سلام نماز دو سجدۀ سهو بجا آورد:
1- هرگاه بیجا سلام نماز را بگوید، مثلاً در رکعت اول اشتباهاً سلام دهد.
2- هرگاه یک سجده را فراموش کند بعد از قضای آن بنا بر احتیاط واجب دو سجدۀ سهو بجای آورد.
3- هرگاه جایی که باید بایستد، اشتباهاً بنشیند یا جایی که باید بنشیند اشتباهاً بایستد.
4- هرگاه اشتباهاً چیزی به نماز اضافه و یا کم کند، احکام این موارد در مسائل آینده بیان می‏شود.
مسئلۀ ۱۳۲۰ :    اگر انسان اشتباهاً یا به خیال اینکه نمازش تمام شده است حرف بزند واجب است، دو سجدۀ سهو بجای آورد.
مسئلۀ ۱۳۲۱ :    برای حرفی که از آه کشیدن، سرفه کردن و مانند آن پیدا می‏شود سجدۀ سهو واجب نیست، ولی اگر مثلاً اشتباهاً آه یا آخ بگوید واجب است دو سجدۀ سهو بجای آورد.
مسئلۀ ۱۳۲۲ :    هر کلامی که در صورت عمد بودن، موجب باطل شدن نماز می‏شود، همان کلام از روی سهو موجب دو سجدۀ سهو می‏گردد.
مسئلۀ ۱۳۲۳ :    اگر چیزی را که غلط خوانده دوباره به‌طور صحیح بخواند، برای دوباره خواندن آن سجدۀ سهو لازم نیست.
مسئلۀ ۱۳۲۴ :    اگر در نماز سهواً مدّتی حرف بزند و عرفاً همۀ آن یک مرتبه تکلّم حساب شود، دو سجدۀ سهو بجای آورد.
مسئلۀ ۱۳۲۵ :    اگر اشتباهاً تسبیحات اربعه را نگوید بنا بر احتیاط واجب بعد از نماز دو سجدۀ سهو بجای آورد.
مسئلۀ ۱۳۲۶ :    اگر در جایی که نباید سلام نماز را بدهد اشتباهاً بگوید: «أَلسَّلاَمُ عَلَینَا وَ عَلَی عِبَادِ اللَّهِ الصَّالِحِینَ» یا بگوید: «أَلسَّلاَمُ عَلَیکمْ وَ رَحْمَۀ اللَّهِ وَ بَرَکاتُهُ» یا مقداری از این دو سلام را بگوید، بنا بر احتیاط واجب باید دو سجدۀ سهو بجای آورد.
مسئلۀ ۱۳۲۷ :    اگر در جایی که نباید سلام دهد اشتباهاً هر سه سلام را بگوید دو سجدۀ سهو کافی است و اگر سهواً فقط بگوید: «أَلسَّلاَمُ عَلَیک أَیهَا النَّبِیُّ وَ رَحْمَۀُ اللَّهِ وَ بَرَکاتُهُ»، بهتر است دو سجدۀ سهو بجای آورد.
مسئلۀ ۱۳۲۸ :    اگر سجدۀ سهو واجب را عمداً انجام ندهد گناه کرده و واجب است هر چه زودتر آن‎را بجای آورد و اگر به سبب فراموشی انجام ندهد، باید هرگاه متوجّه شد آن‎را انجام دهد و در هر دو صورت لازم نیست نماز را دوباره بخواند.
مسئلۀ ۱۳۲۹ :    اگر سجدۀ سهو را فراموش کند و در نماز واجب بعد یادش بیاید باید بعد از تمام کردن نماز فوراً آن‎را بجای آورد.
مسئلۀ ۱۳۳۰ :    اگر نمازگزار یک سجده یا تشهد را فراموش کند اگر قبل از رکوع رکعت بعد یادش بیاید واجب است برگردد و آن‎را بجا آورد و بعد از نماز بنا بر احتیاط واجب برای قیام بیجا دو سجدۀ سهو بجای آورد، ولی اگر در رکوع یا بعد از آن یادش بیاید که یک سجده یا تشهد را از رکعت قبل فراموش کرده است باید بعد از سلام نماز، سجده و تشهد را قضا کند و بنا بر احتیاط دو سجدۀ سهو برای فراموشی سجدۀ واحده و بنا بر اقوی‏ دو سجدۀ سهو برای نسیان تشهد بجای آورد و در تشهد سجدۀ سهو قصد قربت مطلقه بدون نیت واجب یا مستحب کند.
مسئلۀ ۱۳۳۱ :    اگر شک دارد که یکی از موارد سجدۀ سهو برای او پیش آمده است، لازم نیست آن‎را بجای آورد، ولی اگر احتیاطاً آن‎را انجام دهد اشکال ندارد.
مسئلۀ ۱۳۳۲ :    کسی که شک دارد مثلاً یک بار دو سجدۀ سهو بر او واجب شده است یا دوبار اگر یک بار دو سجدۀ سهو بجای آورد کافی است.
مسئلۀ ۱۳۳۳ :    اگر بداند در دو سجدۀ سهو اشتباهاً سجده‏ای کم یا زیاد شده است بنا براحتیاط دوباره سجدۀ سهو بجای آورد.
مسئلۀ ۱۳۳۴ :    هنگامی که پس از سلام نماز قصد سجدۀ سهو می‏کند، لازم نیست نیت آن‎را بر زبان بیاورد بلکه تنها توجه به اینکه سجده انجام می‏دهد کافی است.