زنانی که ازدواج با آنها حرام است‏ : زنی که در حال عدّه است‏

مسئلۀ ۳۱۶۹ :    ازدواج با زنی که در عده دیگری است جایز نیست و اگر زن عدّه‎دار را برای خود عقد بکند در صورتی که هر دو می‏دانسته‏اند یا یکی از ایشان می‏دانسته که عده او تمام نشده بوده و نیز می‏دانسته‏اند که عقد زن در حال عدّه حرام است- یعنی هم عالم به موضوع و هم عالم به حکم- آن زن به‌طور ابد بر آن مرد حرام می‏شود و نمی‏تواند با او ازدواج کند حتّی اگر بعد از عقد با او نزدیکی نکرده باشد و اگر نزدیکی کرده باشد نیز زن بر او حرام ابدی می‏شود، چه زن و مرد عالم باشند و چه جاهل.
مسئلۀ ۳۱۷۰ :    اگر مرد نداند که زن در حال عده است یا اینکه نداند در حال عدّه، ازدواج با او حرام است و با او ازدواج کند و زن نیز نداند و بچّه‏ای نیز از آنان به دنیا بیاید، حلال‌زاده است و شرعاً فرزند هر دو است و تمام آثار شرعی بر آن مترتّب می‏شود. ولی اگر زن می‏دانسته در حال عدّه است و نیز می‏دانسته عقد در حال عدّه حرام است، ولی مرد نمی‏دانسته و بچّه به دنیا آمده، بچّه شرعاً ملحق به پدر است و آثار شرعی فرزندی را نسبت به پدر دارد. ولی از نظر ارثی از مادر ارث نمی‏برد و چون دخول شده است، در هر صورت عقد باطل است و بر هم حرام ابدی می‏شوند و اگر زن و مرد هر دو نسبت به اصل عدّه و حرمت عقد در حال عده جاهل باشند و بعد از اجرای عقد بدون نزدیکی کردن، متوجّه شوند، عقد باطل است ولی حرمت ابدی نمی‏یابد.
مسئلۀ ۳۱۷۱ :    اگر با زنی که در عدّه خود اوست بخواهد ازدواج کند جایز است و در صورتی که در عدّه طلاق رجعی باشد، همان قصد رجوع کفایت می‏کند و عقد جدید لازم نیست.
مسئلۀ ۳۱۷۲ :    اگر زنی بگوید یائسه شده‏ام چون سخن او خلاف اصل است باید تفحص شود و بدون آن نمی‏شود ادّعای او را قبول کرد ولی اگر بگوید شوهر ندارم و یا بگوید در عدّه نیستم، حرفش قابل قبول است.
مسئلۀ ۳۱۷۳ :    زنی را که طلاق داده‏اند و زنی که متعه بوده و شوهرش مدّت آن‎را به وی بخشیده است یا مدّت او تمام شده، اگر پس از مدّتی ازدواج کند و بعد شک کند که هنگام عقد شوهر دوّم، از عدّه شوهر قبلی خارج شده یا نه، در صورتی که احتمال دهد در حال عقد متوجّه بوده است، به شک خود اعتنا نکند.
مسئلۀ ۳۱۷۴ :    اگر کسی با زن شوهرداری ازدواج بکند- چه بداند او شوهردار بوده و چه نداند- اگر بفهمد شوهردار بوده، واجب است از او جدا شود و ازدواج با این زن برای او حرام ابدی است، اگرچه نزدیکی نکرده باشد و اگر نزدیکی کرده باشد حرام ابدی می‏شود، اگرچه نداند زن شوهردار بوده است.
مسئلۀ ۳۱۷۵ :    اگر زن شوهردار زنا دهد، بر زنا کننده حرام ابدی است، ولی بر شوهر خود حرام نمی‏شود و باید توبه کند و چنانچه توبه نکند و به همان حال باقی بماند بهتر است شوهرش او را طلاق دهد و در صورت دخول تمام مهر و در صورت عدم دخول نصف مهر را به او بپردازد.
مسئلۀ ۳۱۷۶ :    اگر انسان با زنی ازدواج کند و پس از آن کسی بگوید آن زن شوهردار بوده و زن منکر شود، در صورتی که شرعاً ثابت نشود زن شوهردار بوده است، حرف زن قبول می‏شود، مگر آنکه انسان از سخن آن کس یا از هر راه دیگری اطمینان پیدا کند که زن شوهردار بوده و در این صورت احتیاط واجب آنست که مرد او را طلاق بدهد.