آب کُر و احکام آن‏

مسئلۀ ۸۲ :    کُر مقدار آبی است از حیث مساحت، بنا بر احتیاط، اگر در ظرفی که طول و عرض و عمق آن هر یک سه وجب و نیم معمولی است بریزند، آن ظرف پر شود؛ و از حیث وزن مقدار آن بیست مثقال از صد و بیست و هشت من تبریز، کمتر است که تقریباً ۳۸۴ کیلوگرم است، بنابراین آبهای موجود در لوله‏های منازل، باغات و جاهای دیگر که وصل به منابع بزرگ و یا هر نوع کر دیگر است همان حکم آب کُر را دارند.
مسئلۀ ۸۳ :    اگر عین نجس، مانند خون، ادرار و امثال اینها به آب کر برسد در صورتی که بو، رنگ و یا مزّه آن‎را تغییر بدهد، آن آب نجس می‏شود و اگر تغییر ندهد و یا تغییر به سبب ملاقات با چیز دیگر که عین نجاست در آن نیست باشد، نجس نمی‏شود.
مسئلۀ ۸۴ :    اگر عین نجس، مانند خون، به آبی که بیشتر از کر است، برسد و بو، رنگ یا مزّه قسمتی از آن‎را تغییر دهد؛ چنانچه مقداری که تغییر نکرده کمتر از کر باشد، تمام آب نجس می‏شود، ولی اگر به اندازۀ کر و یا بیشتر از آن باشد، تنها آن مقداری که تغییر پیدا کرده نجس و بقیۀ آن پاک است.
مسئلۀ ۸۵ :    اگر چیز نجس را زیر شیر آبی که متّصل به کر است بشویند، آبی که از آن چیز می‏ریزد تا وقتی که متّصل به کر باشد و بو، رنگ و مزّه نجاست را نگیرد و عین نجس نیز در آن نباشد، پاک است.
مسئلۀ ۸۶ :    مقداری از آب کر که یخ ببندد و باقی مانده نیز کمتر از کر باشد، به صرف ملاقات با نجس، نجس می‏شود و هر مقدار از یخ نیز که آب شود نیز نجس می‏گردد.
مسئلۀ ۸۷ :    اگر آبی کر باشد و انسان شک کند که مقدار آن کمتر از کر شده است یا نه، در صورتی که تفاوت چشمگیر و فاحشی پیدا نکرده باشد احکام کر را دارد.
مسئلۀ ۸۸ :    اگر انسان شک کند آبی که قبلاً به مقدار کر نبوده به مقدار کر رسیده است یا نه، با استصحاب حالت سابقۀ آن در حکم آب قلیل است.
مسئلۀ ۸۹ :    کُر بودن آب از راههای زیر ثابت می‏شود:
1- انسان خود یقین پیدا کند که آب کر است.
2- دو مرد عادل به کر بودن آب شهادت دهند.
3- کسی که آب در اختیار اوست و متهم به بی‎اعتنایی به مسائل شرعی نیست، از کر بودن آب خبر دهد.
4- بنا بر اقوی‏ اگر یک فرد عادل و یا موثّق به کر بودن آب شهادت دهد و از گواهی او اطمینان عادی پیدا شود، کر بودن آب ثابت می‏شود.
مسئلۀ ۹۰ :    اگر کسی بخواهد تنها با ظن و گمان، کر بودن آب را به اثبات برساند، کارساز نیست و کر بودن آب ثابت نمی‏شود.