بسم الله الرحمن الرحیم
“السّلام علی المُعذّب فی قَعر السّجون و ظُلَمِ المَطامیر”
«زندان» پدیدهای است که در اسلام در موارد معدودی مجاز دانسته و یا بر آن تأکید شده و در سنّت معصومین(ع)، حتی برای محارب و برانداز هم چنین مجازاتی پیش بینی نشده است؛ در لسان فقهای بزرگواری همچون صاحب مهذّب، قاضی ابن برّاج و شیخ طوسی نیز از حبس و زندان به عنوان “عذاب” یاد شده است؛ از طرفی هیچ موردی نیست که نشان دهد در دوران مدیریت سیاسی و اجتماعی امیرالمؤمنین علی(ع)، کسی را به خاطر اختلاف عقیدۀ سیاسی و اجتماعی با حاکمیت علوی محبوس کرده یا او را از حقوق فردی و اجتماعیاش محروم کنند؛ اما با کمال تأسف، زمانۀ اجتماعی و سیاسی کنونی شاهد زندانیانی است که به خاطر عقیدۀ سیاسی و اجتماعی خود محبوس و محصور شدهاند که طبعاً این عمل با شیوۀ حکومت علوی تنافی دارد.
ائمۀ معصومین(ع) به عنوان نمادهای رأفت، رحمت، عدل و قسط برای همگان در همۀ زمانها شناخته شده اند، چه آن دو بزرگواری که در دوره های زمانی کوتاهی حکومت کرده اند و همان دوره های کوتاه، نمادی بر حکومت عدل در کرۀ خاکی می باشد و چه آن بزرگانی که به دست حکومت های جور، حتی از زندگی اجتماعی عادی نیز محروم بوده و عمر پر برکت خویش را در بدترین زندان ها گذرانده و نتیجتاً به شکل مظلومانه ای به شهادت رسیده اند که باز هم اسوه و الگو برای همگان محسوب می شوند.
از همین رو با توجه به اینکه در ایامی مصادف با سالروز شهادت مظلومانۀ امام موسیابن جعفر(ع) قرار داریم، امام مدبّری که بخش قابل توجهی از عمر پربار امامتش را در زندانهای بنیعباس گذراند و رنج ایام زندان را به قصد هدایت، اصلاح و فلاح امور انسانها به جان خرید و لحظهای از هدایت مؤمنانه و نهی از منکر حاکمان زمان باز نایستاد، شایسته است که این روز به نام و یاد آن امام مظلوم، روز اعلام هم نوائی و همدردی با زندانیان مظلوم و بی گناه و خانواده های آنان در سراسر عالم اعلام گردد و مؤمنان اعم از همۀ برادران و خواهران مسلمان و حقباور و نیز فعالان سیاسی و اجتماعی، در این ایام که در سال جاری با روز شهادت عده ای از آزادمردان و انسان های بزرگ در تاریخ انقلاب اسلامی نیز همزمان شده است، به صورت جمعی و فردی، همراه و همنوا با خانوادههای زندانیان مظلوم، دست بر دعا بردارند و برای سلامتی و آزادی همۀ محبوسین عقیدتی، سیاسی و کسانی که به اتهام ابراز عقیده خود در بند و یا محصور اهواء و امیال اقتدارگرایان شده اند، دعا کنند و در این راه با تأسی و توسّل به امام مظلوم حضرت موسیابن جعفر(ع)، به یاد بیاورند که در طول تاریخ برای رسیدن به آزادی، چه خون های عزیزی بر زمین ریخته شده و چه حقوقی ضایع شده است و این نشان دهندۀ ارزش آزادی و کرامت انسانی برای نوع بشریّت در همۀ اعصار است.
همگی خداوند را بخوانیم و بطلبیم که به حاکمان و سیاستمداران این نظام و دیگر نظامهای سیاسی عالم، خشوع و سعۀ صدر در برابر منطق حق طلبانۀ ملتها، و به حقدوستان و حقطلبان ما و دیگر مبارزان مسلمان در سایر سرزمینهای اسلامی، شجاعت و استقامت و به عموم مسلمین، مستضعفین و در بندکشیده شدگان، شناخت عمیق عنایت فرماید.
یقیناً دعا و مناجات به درگاه خداوند متعال و توسل به ائمۀ هدی(ع)، اثر وضعی خود را در بهبود امور و رفع ظلم و ظلمتهای عالم خواهد گذاشت.
والسّلام علی عباد الله الصّالحین
اسدالله بیات زنجانی
قم المقدسه
۲۴ رجب المرجب ۱۴۳۲