نماز خوف

مسئلۀ ۱۴۵۷ :    نماز انسان به جهت ترس از دشمن، دزد، درّنده و مانند اینها نماز خوف است، مانند نماز مسافر شکسته است، به این شرط که شکسته خواندن نماز در دفاع یا ایمنی از دشمن مؤثّر باشد.
مسئلۀ ۱۴۵۸ :    نماز به‌طور کلّی از انسان بالغ، عاقل و واجد شرایط در هیچ حالی ساقط نمی‏شود، حتّی در درگیری مسلحانه، حملۀ دزد یا درنده، به هر شکل ممکن باید نماز خود را بخواند، اگر ممکن است ایستاده و اگر ایستاده امکان ندارد به‌طور نشسته و یا در حال راه رفتن، پیاده، سواره یا خوابیده و باید تا ممکن است تکبیره‎الاحرام را رو به قبله بگوید و بقیۀ نماز را هم، هر قدر که می‏تواند رو به قبله انجام دهد و اگر نمی‏تواند رکوع و سجود را به‌طور کامل بجای آورد به اشاره انجام دهد؛ چنانچه نماز خواندن برای او به این اندازه هم ممکن نباشد بنا بر احتیاط واجب باید بعد از نیت، تکبیره‎الاحرام را به قصد ما فی الذّمه، آنچه در واقع به عهدۀ اوست، بگوید و به جای هر رکعت یک «سُبْحَانَ‎اللَّهِ وَالْحَمْدُلِلَّهِ وَ لاَإِلَهَ‎إِلَّااللَّهُ وَاللَّهُ‎أَکبَر» بگوید و به دنبال آن دعای دیگری هم بخواند و نماز را تمام کند و اگر این مقدار هم ممکن نباشد به جای هر رکعت یک تکبیر کفایت می‏کند و در صورت عدم امکان، صرف اخطار به قلب کافی است و اگر به وظیفۀ خود به شکل ممکن عمل کند نمازش اعاده یا قضا ندارد.
مسئلۀ ۱۴۵۹ :    اگر به خاطر ضرورت مقداری از نماز را مثلاً در حال راه رفتن یا سواره بخواند و در این بین ضرورت از میان برود، واجب است بقیۀ نماز را مطابق وضع فعلی و کامل بجای آورد و اگر وقت باقی است بهتر است که نماز را به‌طور کامل دوباره اعاده کند یا بالعکس، اگر مقداری از نماز را به‌طور کامل بجای آورد و ضرورت در بین نماز حاصل شد، باقی ماندۀ نماز را مطابق حالت ضرورت غیر عادی انجام دهد و در صورتی که وقت باقی است، نماز را به‌طور کامل اعاده کند.
مسئلۀ ۱۴۶۰ :    اگر انسان یقین داشته باشد که دشمن حمله کرده یا مورد هجوم و حملۀ درنده یا دزد قرار گرفته است و نماز را شکسته یا در حال راه رفتن و سواره و غیره بخواند، بعد معلوم شود اشتباه کرده است، مطابق قواعد، همان نماز کافی است لیکن چنانچه وقت نماز باقی است بنا بر احتیاط مؤکد نماز را دوباره بخواند و اگر وقت گذشته قضا ندارد.
مسئلۀ ۱۴۶۱ :    اگر نمازگزار برای دفع حملۀ حیوان درنده یا دزد، نماز را به نیت نماز خوف، دو رکعتی یا سواره یا در حال راه رفتن بخواند، چنانچه تا آخر وقت نماز، خوف و ترس او باقی باشد، نمازش صحیح است وگرنه بنا بر احتیاط مستحب نماز را دوباره به‌طور کامل بخواند.