مورد اول

مسئلۀ ۶۴۵ :    اگر تهیۀ آب به اندازه غسل یا وضو ممکن نباشد، باید تیمّم کند.
مسئلۀ ۶۴۶ :    اگر انسان در آبادی باشد و آب نداشته باشد، باید برا ی تهیۀ آن برای وضو یا غسل آن‎قدر جستجو کند که از پیدا شدنش مأیوس گردد؛ اگر در صحرا و بیابان و دشت باشد، در صورتی‌که زمین هموار نباشد و دارای پستی و بلندی و یا دارای اشجار و درختانی است که عبور و مرور به سادگی امکان پذیر نیست و احتمال وجود آب در یک طرف بیشتر از اطراف دیگر نیست، واجب است احتیاطاً به همۀ اطراف که دایره‏ای محیط بر اوست به مقدار پرتاب یک تیر قدیمی که با کمان پرتاب می‏کردند(یعنی‏حدود دویست گام)، در جستجوی آب برود و اگر زمین این‌گونه نیست، باید در هر طرف به اندازه پرتاب دو تیر(یعنی حدود چهارصد گام) جستجو کند و بنا بر احتیاط واجب به جستجوی چهار خط راست و چپ و جلو و عقب قناعت نکند و همۀ دایرۀ محیط به خود را تا دویست یا چهارصد گام جستجو کند. بلکه بنا بر احتیاط در این زمان کسی‌که وسیله‏ای ‏دارد و برایش مشکل نیست تا مقداری که مأیوس شود، باید جستجو کند.
مسئلۀ ۶۴۷ :    اگر در اطراف او بعضی قسمتها هموار باشد و بعضی نباشد، در طرفی که هموار است به اندازه چهارصد گام و در طرفی که این‌گونه نیست به اندازه دویست گام جستجو کند.
مسئلۀ ۶۴۸ :    اگر یقین دارد که در طرفی یا در همه طرف آب وجود ندارد، جستجوی آب در آن طرف یا در همۀ آنها لازم نیست.
مسئلۀ ۶۴۹ :    کسی‌که وقت نماز او تنگ نیست و برای تهیۀ آب وقت دارد، چنانچه یقین دارد که در محلی دورتر از مقداری که باید جستجو کند آب هست، در صورتی‌که مانعی نباشد و مشقّت نیز نداشته باشد، باید برای تهیۀ آب به آنجا برود، ولی اگر اطمینان ندارد که آب هست، رفتن به آن محل لازم نیست.
مسئلۀ ۶۵۰ :    برای پیدا کردن آب لازم نیست انسان خودش شخصاً جستجو کند، بلکه اگر کسی را برای یافتن آب بفرستد و از قول او اطمینان پیدا کند، کافی است. اگر برای پیدا کردن آب جستجو کرده و پیدا نکند و با تیمّم نماز بخواند و پس از آن معلوم شود در همان‎جایی که جستجو کرده، آب وجود داشته، نمازش صحیح است و اعاده و قضا ندارد، گرچه بهتر است اگر وقت وسعت داشته باشد، نمازش را دوباره بخواند.
مسئلۀ ۶۵۱ :    اگر احتمال دهد در منزل یا داخل ماشین و بارانداز یا هر جای دیگر آب هست، باید آن‎قدر جستجو کند تا یقین پیدا کند که آب وجود ندارد و یا از پیدا کردن آن ناامید شود.
مسئلۀ ۶۵۲ :    اگر قبل از وقت نماز جستجو کند و آب پیدا نکند و تا وقت نماز در همان‌جا بماند، دوباره لازم نیست که جستجو کند، مگر آنکه احتمال دهد که به‌طور کامل جستجو نکرده یا اینکه آب پیدا شده است، که در این‌صورت بنا بر احتیاط واجب دوباره باید جستجو کند. همچنین اگر بعد از دخول وقت نماز جستجو کند و آب پیدا نکند و تا وقت نماز دیگر، همان‌جا بماند، جستجوی دوباره لازم نیست.
مسئلۀ ۶۵۳ :    اگر جستجوی آب به قدری سخت باشد که عادتاً قابل تحمل نباشد یا طوری باشد که بر جان و مال خود به میزانی قابل توجه، بترسد یا وقت نماز آن‎قدر تنگ باشد که نتواند جستجو کند، تفحص لازم نیست و اگر به مقداری بتواند و اضافه بر آن‎را نتواند، به آن مقداری که می‏تواند واجب و اضافه بر آن واجب نیست.
مسئلۀ ۶۵۴ :    اگر عمداً به دنبال آب نرود و وقت نماز تنگ شود، گناه کرده است، ولی اگر نمازش را با تیمّم بجا آورد، نمازش صحیح است، ولو اینکه بهتر است قضای آن‎را  نیز بجا آورد.
مسئلۀ ۶۵۵ :    اگر کسی یقین داشته باشد که آب وجود ندارد و اگر جستجو کند آب پیدا نمی‏کند و به دنبال آب نرود و با تیمّم نمازش را بخواند و بعد از نماز بفهمد که اگر جستجو می‏کرد آب پیدا می‏شد، نمازش باطل است، چون طهارت شرط واقعی است و نماز فاقد شرط بجا آورده شده است.
مسئلۀ ۶۵۶ :    در صورتی‌که در وسعت وقت به سراغ آب نرود و نمازش را با تیمّم بخواند و بعداً معلوم شود که آبی هم وجود نداشته است، اگر نماز را با قصد قربت انجام داده باشد، صحیح است، مگر آنکه قصد قربت تحقق پیدا نکند یا آنکه غیر از قصد قربت شرط دیگری از شرایط صحت نماز محقق نشده باشد، که در این صورت نمازش باطل است.
مسئلۀ ۶۵۷ :    کسی‌که یقین دارد وقت نماز تنگ است، چنانچه بدون جستجو با تیمّم نماز بخواند و بعد از نماز بفهمد که وقت جستجو داشته، احتیاط واجب آنست که دوباره نمازش را بخواند و اگر وقت گذشته است، آن‎را قضا کند.
مسئلۀ ۶۵۸ :    اگر بعد از داخل شدن وقت نماز یا پیش از آن وضو داشته باشد و بداند یا دو شاهد عادل خبر دهند که اگر وضوی خود را باطل کند، آب پیدا نمی‏شود یا نمی‏تواند وضو بگیرد، چنانچه بتواند بدون ضرر و مشقّت وضوی خود را نگه دارد، نباید آن‎را باطل کند، بلکه اگر احتمال صحیح عقلایی هم بدهد که اگر وضوی خود را باطل کند، تهیۀ آب ممکن نمی‏شود یا نمی‏تواند وضو بگیرد، اگر بتواند بدون ضرر و مشقّت وضوی خود را حفظ کند، بنا بر احتیاط واجب آن‎را باطل نکند، چه پیش از وقت نماز باشد و چه بعد از آن.
مسئلۀ ۶۵۹ :    کسی‌که بداند یا دو شاهد عادل خبر دهند که اگر آب را بریزد، دیگر آبی پیدا نمی‏کند، ریختن آن جایز نیست و اگر آب را بریزد و نمازش را با تیمّم بجا آورد، معصیت کرده اما نمازش صحیح است، گرچه بهتر است بعداً آن‎را قضا کند.
مسئلۀ ۶۶۰ :    جستجو کردن آب برای وضو در صورتی واجب است که نسبت به جان یا مال خود، خوف ضرر و زیان نداشته باشد، ولی اگر بداند یا اطمینان عادی  داشته باشد یا احتمال صحیح عقلایی بدهد که اگر سراغ آب برود خطری از جانب دزد یا حیوانات درنده متوجه او می‏شود یا از قافله عقب می‏ماند و موجب سردرگمی و سختی می‏شود که عادتاً غیر قابل تحمل است، جستجو کردن آب واجب نیست.