مصرف زکات فطره

مسئلۀ ۲۳۱۲ :    مصرف زکات فطره همان مصارف هشت‎گانه زکات اموال است و به هر کدام از آنها برسدکفایت می‏کند، ولی احتیاط مؤکد آنست که فقط به شیعیان دوازده امامی که فقیر و مسکین هستند، بدهند و آن کسی که زکات فطره می‏گیرد لازم نیست عادل باشد، ولی به کسی که زکات فطره را در راه معصیت مصرف می‏کند یا آشکارا مرتکب گناه می‏شود یا کسی که شراب خوار است،اگر آشکار هم نباشد، بنا بر احتیاط زکات فطره داده نشود مگر آنکه در اثر دادن زکات فطره او از گناه منصرف گشته و توبه کند.
مسئلۀ ۲۳۱۳ :    جایز است کسانی که زکات فطره می‏دهند، اگر طفل شیعه‏ای را فقیر یافتند و ولیّ قهری داشته باشد، زکات فطره را به طفل تملیک کنند و احتیاطاً در اختیار ولیّ او قرار دهند تا به مصرف طفل برساند و اگر ولیّ قهری نداشت با اجازۀ حاکم شرع یا نماینده او به طفل تملیک کنند و از طرف طفل نیز قبول کرده و برای او صرف کنند و در صورتی که دسترسی به حاکم شرع یا نماینده او نباشد، می‏توانند از طریق فردی که مشهور به امانت و سلامت است، به کودک تملیک کنند و به مصرف او برسانند.
مسئلۀ ۲۳۱۴ :    با صرف گفتن و ادّعا فقر کسی ثابت نمی‏شود و نمی‏توان به او زکات فطره داد، مگر آنکه از گفته و ظاهر حال او، اطمینان به فقر او حاصل شود، یا ظنّ و گمان پیدا شود یا اینکه بدانند سابقاً فقیر بوده، که در این سه‎ صورت می‏توان به او زکات داد.
مسئلۀ ۲۳۱۵ :    اگر کسی، به فردی به گمان اینکه فقیر است، زکات بدهد و بعد معلوم شود که فقیر نبوده، چند حالت دارد:
1- مالی که به او داده از بین نرفته و بتواند آن‎را پس بگیرد، در این صورت واجب است پس بگیرد و به مستحق برساند.
2- مالی که به او داده باقی است و از بین نرفته است، ولی زکات دهنده نمی‏تواند پس بگیرد، در این صورت ضامن است و باید عوض آن‎را به عنوان زکات فطره به مستحق واقعی بدهد.
3- مالی که به او داده از بین نرفته، ولی گیرنده زکات فطره هم خود را فقیر و مستحق نمی‏دانسته و از طرفی می‏دانسته یا احتمال می‏داده است آنچه به وی داده می‏شود زکات فطره است، در این صورت گیرنده زکات فطره ضامن است و باید عوض آن‎را به زکات دهنده بدهد تا او در اختیار مستحق قرار دهد و یا به نیابت از او در اختیار مستحق قرار دهد.
4- آن مال از بین رفته است و گیرنده زکات فطره هم نمی‏دانسته و یا احتمال نمی‏داده است آن زکات فطره باشد و یا فکر می‏کرده در گرفتن زکات فطره استحقاق شرط نیست، در همۀ این حالات گیرنده زکات فطره ضامن نیست و واجب است زکات دهنده، عوض آن‎را به مستحق برساند.
مسئلۀ ۲۳۱۶ :    سید می‏تواند زکات فطره خود و سادات نان‎خورش را هم به سید دیگر و هم به غیر سید بدهد، ولی غیر سید نمی‏تواند به سید زکات فطره بدهد.
مسئلۀ ۲۳۱۷ :    همسر انسان اگر مطلّقه شد چه رِجعی و چه غیر رِجعی در صورتی که نان‎خور شوهرش حساب شود، زکاتش بر عهدۀ شوهر است.
مسئلۀ ۲۳۱۸ :    کسی که زکات فطره بر او واجب است در زمان وجوب، هم می‏تواند آن‎را به صورت جنس جدا کرده و کنار بگذارد و هم می‏تواند قیمت آن‎را با پول رایج معین کرده و کنار بگذارد و هر وقت که جنس یا پولی را جدا کرد و کنار گذاشت و قصد قربت به عمل آورد، کفایت می‏کند و هر موقع آن‎را به مستحق بدهد به عنوان زکات فطره به حساب خواهد آمد.