قضای سجده و تشهّد فراموش شده

مسئلۀ ۱۳۳۷ :    سجده و تشهدی را که انسان فراموش کرده است و پس از نماز قضای آن‎را بجای می‏آورد، واجب است تمام شرایط نماز، مانند پاک بودن بدن و لباس، روبه قبله بودن، طهارت از حدث و شرایط دیگر را داشته باشد.
مسئلۀ ۱۳۳۸ :    اگر نمازگزار سجده یا تشهدی را فراموش کند و پیش از رکوع رکعت بعد یادش بیاید، باید بنشیند و آن‎را انجام دهد و پس از تمام کردن نماز بنا بر احتیاط برای هر یک از قیام و ذکر بیجا دو سجدۀ سهو انجام دهد، ولی اگر بعد از رسیدن به رکوع یا بعد از آن متوجّه شود، باید پس از سلام با رعایت تمام شرایط نماز، قضای آن‎را بجای آورد و بعد از آن دو سجدۀ سهو نیز انجام دهد.
مسئلۀ ۱۳۳۹ :    سجده یا تشهّد فراموش شده یکی از دو صورت زیر را دارد:
1- اگر سجده یا تشهّد فراموش شده از رکعت آخر نماز باشد و بعد از سلام نماز یادش بیاید که در این صورت چنانچه کاری که عمدی و سهوی آن نماز را باطل می‏کند انجام نداده باشد بنا بر احتیاط واجب بدون قصد ادا و قضا، سجده یا تشهّد فراموش شده را انجام دهد و بعد از آن نماز را در صورت قضای سجده، با تشهّد و سلام و در صورت قضای تشهّد با سلام تمام کند و علاوه بر دو سجدۀ سهوی که برای قضای تشهّد یا سجده بجای می‏آورد و نیز برای هر یک از سلام و تشهّد بیجا یا کلام بیجا، دو سجدۀ سهو بجای آورد و اگر کاری که عمدی و سهوی آن نماز را باطل می‏کند، انجام داده باشد، اقوی‏ آنست همین‎که یادش آمد، قضای آنها را با سجدۀ سهو انجام دهد و نمازش صحیح است اگرچه بهتر است نماز را اعاده کند.
2- اگر سجده یا تشهّد فراموش شده مربوط به رکعات دیگر باشد که باید بعد از سلام نماز قضای آن‎را نیت کند و بجای آورد و سپس دو سجدۀ سهو نیز انجام دهد.
مسئلۀ ۱۳۴۰ :    اگر سجده یا تشهّد را چند مرتبه فراموش کند مثلاً یک سجده از رکعت اول و یک سجده از رکعت دوم ، باید بعد از نماز، قضای هر دو را با سجده‏های سهوی که برای آنها لازم است، انجام دهد و بنا بر احتیاط قضای اولی را اول و قضای دوّم را دوّم انجام دهد.
مسئلۀ ۱۳۴۱ :    اگر یک سجده و یک تشهّد را فراموش کند، احتیاط واجب آنست که هر کدام را اوّل فراموش کرده اوّل قضا کند و اگر نداند کدام یک اول فراموش شده است، احتیاطاً یک سجده و یک تشهّد و بعد یک سجده دیگر بجای آورد، یا یک تشهّد و یک سجده و بعد یک تشهّد دیگر بجای آورد تا یقین کند سجده و تشهّد را به ترتیبی که فراموش شده، قضا کرده است.
مسئلۀ ۱۳۴۲ :    اگر بین سلام نماز و قضای سجده یا تشهّد کاری کند که اگر عمداً یا سهواً در نماز اتّفاق بیفتد نماز باطل می‏شود، مانند پشت به قبله کردن، باید قضای سجده و تشهّد را بجای آورد و نمازش صحیح است، ولی بهتر است نماز را هم دوباره بخواند.
مسئلۀ ۱۳۴۳ :    اگر نداند سجده یا تشهّد را فراموش کرده است، باید هر دو را قضا کند و هر کدام را اوّل بجای آورد اشکال ندارد.
مسئلۀ ۱۳۴۴ :    اگر بین سلام نماز و قضای سجده یا تشهّد کاری کند که برای آن سجدۀ سهو واجب است مثلاً حرفی بزند، واجب است علاوه بر آنکه سجده و تشهّد را قضا می‏کند، دو سجدۀ سهو برای قضای سجده یا تشهد و بنا بر احتیاط مستحّب دو سجدۀ سهو دیگر برای کلام بیجا بجای آورد.
مسئلۀ ۱۳۴۵ :    اگر شک دارد سجده یا تشهّد را فراموش کرده است یا نه، واجب نیست قضا کند و کسی که باید سجده یا تشهّد را قضا کند اگر برای کار دیگری هم سجدۀ سهو بر او واجب شود، بنا بر احتیاط واجب باید بعد از نماز ابتدا سجده یا تشهد را قضاکند و بعد سجده‏های دیگر را بجای آورد.
مسئلۀ ۱۳۴۶ :    اگر شک دارد قضای سجده یا تشهّد فراموش شده را انجام داده است یا نه، چنانچه وقت نماز نگذشته باشد باید قضا کند، بلکه اگر وقت نماز گذشته باشد هم بنا بر احتیاط واجب قضای آن‎را انجام دهد.