قسم اول: شکهایی که نماز را باطل می‏کنند

مسئلۀ ۱۲۶۹ :    شکهایی که نماز را باطل می‏کنند عبارتند از:
1- شک در شمارۀ رکعتهای نماز واجب دو رکعتی مانند نماز صبح، نماز جمعه و نماز مسافر؛ ولی شک در شمارۀ رکعتهای نمازهای مستحبی دو رکعتی نماز را باطل نمی‏کند.
2- شک در شمارۀ رکعتهای نماز سه رکعتی (مغرب).
3 – در نماز چهار رکعتی شک کند که یک رکعت خوانده یا بیشتر.
4- در نماز چهار رکعتی قبل از تمام شدن سجدۀ دوم شک کند که دو رکعت خوانده یا بیشتر.
5- شک بین دو رکعت و پنج رکعت یا دو و بیشتر از پنج رکعت.
6- شک بین سه رکعت و شش رکعت یا سه و بیش از شش رکعت و احتیاط در این فرض و فرض قبلی آنست که نماز را تمام کرده و دوباره بخواند.
7- شک در رکعتهای نماز به گونه‏ای که نداند چند رکعت خوانده است.
8- شک بین چهار رکعت و شش رکعت یا چهار و بیشتر از شش رکعت پیش از تمام شدن سجدۀ دوم؛ در این صورت طبق همان احتیاط فرض ۵ و ۶ عمل‏کند، ولی اگر بعد از سجدۀ دوم چنین شکی پیش آید بنا بر احتیاط واجب بنا را بر چهارمی‏ بگذارد و نماز را تمام‏کند و بعد از نماز دو سجدۀ سهو بجای‏آورد و نماز را هم دوباره بخواند.
9- شک کند بین سه رکعت و پنج رکعت، نوعاً فقها متعرض این فرض نشده‏اند لکن طبق قاعده این هم از اقسام شکهایی است که موجب بطلان نماز می‏شود.
مسئلۀ ۱۲۷۰ :    اگر یکی از شکهای باطل کننده برای انسان پیش آید، نباید فوراً نماز را به هم بزند، بلکه ابتدا مقداری فکر کند و اگر شک پا برجا بود به هم زدن نماز مانعی ندارد.