مسئلۀ ۴۳۶ : کسانی که بر اثر بیماری و مانند آن، ادرارشان قطره قطره میریزد و یا اینکه از بیرون آمدن مدفوعشان نمیتوانند جلوگیری کنند، یکی از چهار حالت زیر را ممکن است دارا باشند:
1- یقین داشته باشند از اول تا آخر وقت نماز به اندازۀ وضو ونماز مهلت پیدا میکنند، در این صورت باید نماز را در وقتی که مهلت پیدا میکنند بخوانند و اگر مهلت آنان به مقدار کارهای واجب نماز باشد، واجب است در آن وقت فقط کارهای واجب نماز را بجا آورند و بنا بر احتیاط واجب کارهای مستحب آن مانند اذان و اقامه و قنوت را ترک کنند.
2- بدانند به مقدار وضو و نماز حتی به مقدار واجب مهلت پیدا نمیکنند و در بین نماز چند مرتبه ادرار یا مدفوع آنها خارج میشود، در این حالت اگر برای آنان سخت نباشد که بخواهند بعد از هر مرتبه وضو بگیرند، بنابر احتیاط واجب است ظرف آبی کنار خود بگذارند تا هر وقت ادرار و یا مدفوع آنان خارج شد فوراً وضو بگیرند، بطوری که موجب فعل کثیر نباشد که صورت نماز را محو کند و سپس بقیۀ نماز را ادامه دهند و بنا بر احتیاط همان نماز را دوباره با یک وضو بخوانند و این بار اگر در بین نماز چیزی از آنان خارج شد، اعتنا نکنند. این احتیاط نسبت به آنانی که ادرارشان خارج میشود، ترک نشود.
3- در صورتی که به مقدار وضو و نماز مهلت پیدا نمیکنند و ادرار، یا مدفوع یا باد طوری پیدرپی از آنان خارج میشود که وضو گرفتن بعد از هر مرتبه برای آنان سخت و مشقّتآور است، در این حالت اگر بتوانند مقداری از نماز را با همان وضوی انجام شده بعد از حدث بخوانند باید با آن وضوء نماز را بخوانند و تمام کنند و برای نماز بعدی بنابر احتیاط دوباره وضو بگیرند. اگرچه در این صورت اگر کسی فتوا دهد که وضو برای نمازهای بعدی هم لازم نیست و همان وضوی اولی برای نمازهای بعدی هم مادامیکه از او غیر آنچه که الآن به آن مبتلا است سرنزده است، کفایت می کند.
4 – چنانچه ادرار یا مدفوع و یا باد طوری پیدرپی خارج شود که انسان نتواند هیچ مقدار از نماز را با وضو بخواند، بنا بر احتیاط مستحب برای هر نماز یک وضو بگیرد. بنابراین خواندن چند نماز در این حالت با یک وضو اشکالی ندارد، مگر اینکه به اختیار خود ادرار و یا مدفوع کند. همچنین بجا آوردن تشهد و سجدۀ فراموش شده و نماز احتیاط، اگر پس از نماز فوراً آنها را انجام دهد با همان وضوی نماز کافی است.
مسئلۀ ۴۳۷ : کسی که ادرارش دائماً قطره قطره میریزد، برای انجام دادن نمازها به ترتیب زیر عمل کند:
الف: به وسیلۀ کیسه یا وسیلۀ دیگری که در آن پنبه یا چیزیست که از رسیدن ادرار به جاهای دیگر مانع میشود، خود را حفظ کند.
ب: پیش از ادای هر نماز احتیاطاً مخرج بول را آب بکشد و کیسه را عوض کند.
مسئلۀ ۴۳۸ : کسانی که نمیتوانند جلو مدفوع خود را بگیرند لازم است برای بجا آوردن نمازها به ترتیب زیر عمل کنند:
الف: در صورت امکان تلاش کنند به اندازۀ وقت نماز با هر وسیلۀ ممکن از رسیدن مدفوع به جاهای دیگر جلوگیری کنند.
ب: در صورتی که برایشان مشقّت و ضرر نداشته باشد، مخرج مدفوع را برای ادای هر نماز آب بکشند.
مسئلۀ ۴۳۹ : کسی که نمیتواند از بیرون آمدن ادرار و مدفوع و باد شکمش جلوگیری کند، در صورتیکه بتواند به اندازه خواندن نماز از خروج آنها جلوگیری کند و برایش ضرر و مشقّت هم نداشته باشد، واجب است به همان اندازه جلوگیری کند. اگر جلوگیری از آنها نیاز به هزینه داشته باشد و یا از طریق مراجعه به پزشک بتواند معالجه کند و این مراجعه برایش ضرر و مشقّت نداشته باشد، بنابر احتیاط به پزشک مراجعه کند.
مسئلۀ ۴۴۰ : کسی که نمیتواند از بیرون آمدن ادرار، مدفوع و باد شکم خود جلوگیری کند و نمازهای خود را مطابق دستور انجام دهد، پس از بهبودی لازم نیست نمازهایی را که خوانده قضا کند؛ امّا اگر در بین وقت نماز بیماری او خوب شود، بنا بر احتیاط واجب تنها نمازی را که در آن وقت خوانده است باید دوباره بخواند.
بازدید ها: 0