احکام میت‏

مسئلۀ ۷۱۸ :    مستحب است بعد از مرگ، دهان، چشمها و چانۀ میت را ببندند و دستها و پاهای او را دراز کنند و پارچه‏ای رویش بیندازند و اگر شب از دنیا رفته باشد، در صورتی که شب او را دفن نکنند، احتیاطاً در جایی که او را گذاشته‏اند، چراغی روشن کنند و برای تشییع جنازۀ او مؤمنان را خبر کنند و در دفن او بشتابند. اگر یقین به مردن او نداشته باشند، واجب است صبر کنند تا معلوم شود. اگر میت زن باردار باشد تا شکافتن طرف چپ وی و درآوردن بچّه باید صبر کنند.
مسئلۀ ۷۱۹ :    مستحب است انسان در برابر همۀ مصائب و گرفتاریها صبر کند و آنها را از خدا بداند و به انبیاء و اوصیاء و امامان معصوم و صالحان تأسّی کند، خصوصاً در مرگ فرزندان و خویشان بردباری و شکیبایی نشان دهد و هر وقت به یاد میت می‏افتد، «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیهِ رَاجِعُونَ» بگوید؛ برای میت قرآن بخواند، به صاحبان عزا تسلیت بگوید و بر سر قبور پدر و مادر از خداوند متعال حاجت بخواهد و فامیلها و خویشاوندان و اقرباء را نزدیک به هم دفن کنند.
مسئلۀ ۷۲۰ :    جایز نیست انسان در مرگ کسی صورت و بدن خود را بخراشد و به خود لطمه بزند یا در مرگ فرزند و زوجه یقه‏اش را پاره کند. اگر در مرگ پدر و برادر و بلکه سایر خویشان یقه پاره کند، در صورتی‌که عنوان حرام بر آن منطبق نگردد، اشکالی ندارد، اگرچه بهتر است آن‎را هم انجام ندهد.
مسئلۀ ۷۲۱ :    اگر مرد در مرگ زن یا فرزند، یقه یا لباس خود را پاره کند، یا اگر زن در عزای میت صورت خود را بخراشد، به‌طوری که خون بیاید و یا موی خود را بکند، بنا بر احتیاط واجب باید ده فقیر را طعام دهد یا آنها را بپوشاند و اگر نتواند باید سه روز روزه بگیرد. چنانچه زن در عزای میت تمام یا مقداری از موی خود را بکند بنا بر احتیاط واجب باید شصت فقیر را طعام دهد یا شصت روز روزه بگیرد.
مسئلۀ ۷۲۲ :    احتیاط اینست که در گریه بر میت صدا را خیلی بلند نکند، اگرچه اقوی‏ جواز آنست.
مسئلۀ ۷۲۳ :    غسل، حنوط، کفن، نماز و دفن هر میت مسلمان غیر از دسته‏هایی از مسلمین که حکم کافر را دارند مانند خوارج، نواصب و غُلات بر هر مکلّفی واجب است و اگر عدّه‏ای انجام دهند از دیگران ساقط می‏شود؛ چنانچه هیچ کس این اعمال را انجام ندهد، همه معصیت کرده‏اند؛ این قبیل واجب را «واجب کفایی» گویند.
مسئلۀ ۷۲۴ :    اگر کسی اطمینان پیدا کند که دیگری مشغول انجام کارهای میت است و آن شخص متهم به بی‌مبالاتی نیست، لازم نیست به کارهای میت اقدام کند، اما اگر شک کند که اقدام شده است یا نه، یا گمان کند که کسی اقدام نکرده، واجب است اقدام کند.
مسئلۀ ۷۲۵ :    اگر کسی اطمینان پیدا کند که غسل و کفن یا نماز و دفن میت را باطل انجام داده‏اند، واجب است دوباره انجام دهد و اگر شک داشته باشد که صحیح انجام شده یا نه یا گمان داشته باشد صحیح انجام شده و انجام دهنده متّهم به بی‏مبالاتی نبوده و نیست، لازم نیست اقدام کند.
مسئلۀ ۷۲۶ :    برای غسل، حنوط، کفن، نماز و دفن میت باید از ولیّ او اجازه بگیرند و ولیّ زن در غسل و کفن و دفن شوهر اوست و در غیر این موارد بنا بر احتیاط واجب از همۀ کسانی که در ارث بردن مقدّم‏اند، اجازه بگیرند تا یقین به رضایت آنها حاصل شود.
مسئلۀ ۷۲۷ :    اگراجازه گرفتن از ولیّ میت ممکن نباشد، لازم نیست از او اجازه بگیرند، ولی اگر غفلت شود و بدون اجازۀ ولیّ میت بر او نماز بخوانند و او را دفن کنند، احتیاطاً باید نماز را دوباره بر قبر او اعاده کنند.
مسئلۀ ۷۲۸ :    اگر کسی بگوید من وصی یا ولیّ میت هستم یا بگوید ولیّ میت به من اجازه داده که غسل و کفن و دفن او را انجام دهم، در صورتی‌که از گفتۀ او اطمینان حاصل شود یا میت تحت اختیار او باشد و دیگری هم در برابر او مدّعی نباشد و یا دو نفر شاهد عادل بر صدق گفتار وی شهادت دهند گفتۀ او پذیرفته می‏شود.
مسئلۀ ۷۲۹ :    اگر کسی برای انجام کارهای خود برای بعد از مرگ، غیر از ولی، شخص دیگری را معّین کرده باشد، بنا بر احتیاط واجب ولی وآن شخص دیگر هر دو باید کارهای میت را با هم اجازه دهند. لازم نیست شخصی که برای انجام کارها معین می‏شود وصیت میت را قبول کند بلکه می‏تواند رد کند، ولی اگر وصیت میت را قبول کرده باشد، واجب است طبق آن عمل کند.