احکام مبطلات روزه

مسئلۀ ۱۸۰۴ :    اگر روزه‏دار عمداً و با اختیار یکی از کارهایی که روزه را باطل می‏کند انجام دهد، روزه‏اش باطل می‏شود و چنانچه عمدی نباشد روزه‏اش صحیح است، ولی اگر جنب بخوابد و به تفصیلی که در مسئلۀ ۱۷۷۶ گفته شد تا اذان صبح غسل نکند روزۀ او باطل است.
مسئلۀ ۱۸۰۵ :    اگر روزه‏دار سهواً یکی از کارهایی را که روزه را باطل می‏کند انجام دهد و به خیال اینکه روزه‏اش باطل شده است دوباره عمداً یکی از آنها را انجام دهد روزه‏اش باطل است.
مسئلۀ ۱۸۰۶ :    اگر به سبب ندانستن مسئله یکی از کارهایی که روزه را باطل می‏کند انجام دهد، چنانچه در دانستن مسئله کوتاهی کرده باشد روزه‏اش باطل است، ولی اگر کوتاهی نکرده یا حکم مسئله را اشتباه فهمیده باشد، باطل بودن روزۀ او معلوم نیست، هر چند احتیاط مستحب مؤکد آنست که دوباره آن‎را بجای آورد.
مسئلۀ ۱۸۰۷ :    اگر چیزی را به زور در گلوی انسان روزه‏دار بریزند یا سر او را با زور در آب فرو ببرند، روزه‏اش باطل نمی‏شود، امّا اگر مجبورش کنند که روزۀ خود را باطل کند، مثلاً به او بگویند که اگر غذا نخوری ضرر مالی یا جانی به تو می‏زنیم و خودش برای جلوگیری از ضرر چیزی بخورد روزه‏اش باطل می‏شود و چنانچه در ماه رمضان باشد، بقیۀ روز را امساک کند و قضای آن‎را هم بجای آورد.
مسئلۀ ۱۸۰۸ :    روزه‏دار نباید جایی برود که می‏داند یا اطمینان دارد که چیزی در گلویش می‏ریزند یا مجبورش می‏کنند که خودش روزه‏اش را باطل کند و اگر فقط قصد رفتن به آنجا را کرده و نرود یا برود و چیزی به خوردش ندهند، اظهر آنست روزه‏اش باطل نمی‏شود و اگر بعد از رفتن مجبورش کنند روزه‏اش را بخورد، بنا بر احتیاط روزه‏اش باطل است، ولی اگر چیزی در گلویش بریزند معلوم نیست روزه‏اش باطل شود، اگرچه بهتر است در همۀ فروض مذکور قضای آن‎را بجای آورد.
مسئلۀ ۱۸۰۹ :    اگر تشنگی و عطش به روزه‏دار طوری غلبه کند که اگر آب نخورد عملا ادامه روزه برایش میسر نبوده و بترسد که هلاک شود، می‏تواند به اندازه‏ رفع ضرورت و سدّ رمق آب بخورد و روزه‏اش باطل نمی‏شود، و بنابر احتیاط مستحب بعد از ماه رمضان قضا کند.