احکام اجاره‏

مسئلۀ ۲۵۷۴ :    اجاره آنست که انسان، خودش، ولی یا وکیلش، چیزی را که دارای منفعت حلال است و ملک او یا ملک موکل یا ملک مُوُلّی علیه اوست، به قصد انتفاع در مدّت معین و در برابر مبلغ مشخّص در اختیار دیگری قرار دهد، طوری که اصل عین باقی بماند و طرف از آن انتفاع ببرد، مثلاً خانه خود را برای سکونت و مغازه خود را برای کسب و تجارت یا وسیله نقلیه خود را برای تردد وانتقال بار و جابه‎جایی افراد، یا مزرعه خود را برای زراعت و کشت یا شخص خود را برای بهره‎گیری از فنّ و مهارت و هنر خویش یا کتاب و نوار و ضبط دیگری را برای بهره‎گیری از محتوای آنها یا دستگاه فیلم‎برداری و عکاسی رابرای عکس و فیلم گرفتن، در مدّت معین برای ‏مبلغ معین در اختیار دیگری قرار دهد. به اجاره دهنده «موجر»، به اجاره کننده «مستأجر»، به چیزی که اجاره داده می‏شود «متعلّق اجاره» و به مبلغی که در برابر اجاره پرداخت می‏شود «مال الإجاره» گفته می‏شود.
مسئلۀ ۲۵۷۵ :    در اجاره لازم نیست صیغه به عربی خوانده شود، بلکه اگر موجر عملاً مقصود خویش را به مستأجر بفهماند و مستأجر هم قبول کند و اجاره را به صورت معاطاتی انجام دهند، درست است و باید مطابق آن عمل کنند.