مبطلات روزه: خوردن و آشامیدن

مسئلۀ ۱۷۲۱ :    اگر انسان روزه‏دار عمداً چیزی بخورد یا بیاشامد، چه خوردن یا آشامیدن آن، معمول باشد مانند نان و آب یا معمول نباشد مانند خاک و شیره درخت و امثال آن، کم باشد یا زیاد، روزه‏اش باطل می‏شود، حتّی اگر مسواکی را که رطوبت دارد از دهان بیرون آورد و دوباره به دهان ببرد و رطوبت آن‎را فرو دهد روزۀ او باطل می‏شود، مگر آنکه رطوبت به قدری کم باشد که آب دهان بر آن غالب شود.
مسئلۀ ۱۷۲۲ :    اگر روزه‏دار سهواً چیزی بخورد یا بیاشامد، چه روزۀ او واجب باشد یا مستحب، روزه‏اش باطل نمی‏شود.
مسئلۀ ۱۷۲۳ :    اگر انسان موقعی که در حال خوردن سحری است متوجّه شود صبح شده، واجب است از فرو بردن غذا خودداری کند و چنانچه عمداً غذا را فرو برد، روزه‏اش باطل می‏شود و در روزۀ ماه رمضان بنا به دستوری که بعداً گفته خواهد شد کفّاره نیز بر او واجب می‏شود.
مسئلۀ ۱۷۲۴ :    اگر شک کند که صبح شده یا نه، می‏تواند کاری که روزه را باطل می‏کند انجام دهد، ولی بنا بر احتیاط قبل از تحقیق چنین کاری انجام ندهد.
مسئلۀ ۱۷۲۵ :    احتیاط واجب آنست که شخص روزه‏دار از زدن آمپولهای تقویتی و دارویی و انواع سرمها اجتناب کند، ولی آمپولهایی که برای بی‎حس کردن عضو یا تسکین درد تزریق می‏شود، اشکال ندارد، بنابراین اگر روزه‏دار مریضی باشد که روزه برای او ضرر ندارد، ولی به آمپول دارویی نیاز دارد و ناچار است در روز آمپول بزند، پس از زدن آمپول، روزۀ آن روز را بگیرد و بنا بر احتیاط واجب قضای آن‎را هم بجای آورد.
مسئلۀ ۱۷۲۶ :    اگر روزه‏دار چیزی را که در بین دندان مانده است عمداً فرو برد، روزه‏اش باطل می‏شود.
مسئلۀ ۱۷۲۷ :    شستن و خلال کردن دهان و دندان قبل از اذان صبح لازم نیست هر چند احتمال دهد غذای لای دندان در روز فرو می‏رود، ولی اگر بداند غذایی که لای‏ دندان مانده در روز فرو می‏رود و خلال نکند، بنا بر احتیاط روزۀ او باطل می‏شود , در صورت فرو رفتن غذا، کفّاره هم لازم است و اگر فرو نرود احتیاط واجب آنست آن روز را امساک کند و قضای آن‎را هم بجای آورد.
مسئلۀ ۱۷۲۸ :    فرو بردن اخلاط سر و سینه تا وقتی که به فضای دهان نرسیده اشکال ندارد، ولی اگر به فضای دهان رسیده باشد بنا بر احتیاط واجب آن‎را فرو نبرد.
مسئلۀ ۱۷۲۹ :    فرو بردن آب دهان هرچند به خاطر تصوّر ترشی و مانند آن در دهان جمع شده باشد، اشکال ندارد و روزه را باطل نمی‏کند.
مسئلۀ ۱۷۳۰ :    اگر روزه‏دار به اندازه‏ای تشنه شود که بترسد از تشنگی هلاک شود یا ضرر و زیان غیر قابل تحمّلی به او متوجّه می‏شود، واجب است به مقداری که از هلاکت و مردن یا از ضرر و زیان رهایی یابد، آب بنوشد، گرچه روزه‏اش باطل می‏شود و اگر ماه رمضان باشد باید در بقیۀ روز از کاری که روزه را باطل می‏کند خودداری‏کند و بنا بر احتیاط واجب قضای آن‎را هم بگیرد.
مسئلۀ ۱۷۳۱ :    انسان نمی‏تواند به خاطر ضعف و ناتوانی جسمی روزۀ خود را بخورد، ولی اگر ضعف او به قدری زیاد است که به‌طور عادّی قابل تحمّل نیست، خوردن روزه اشکال ندارد، ولی بعد از آنکه حالش بهتر شد، قضای آن‎را باید بگیرد.
مسئلۀ ۱۷۳۲ :    اگر روزه برای انسان ضرر داشته باشد نباید روزه بگیرد و اگر با وجود ضرر روزه گرفت، روزه‏اش باطل است و باید قضای آن‎را بگیرد، همچنین است اگر احتمال دهد روزه برایش ضرر دارد و احتمال او در نظر مردم عقلایی و بجا باشد.
مسئلۀ ۱۷۳۳ :    جویدن غذا برای بچه یا پرنده و چشیدن غذا و مانند اینها که به سبب آن معمولاً غذا به حلق نمی‏رسد، اگرچه اتفاقاً به حلق برسد، روزه را باطل نمی‏کند، ولی اگر انسان از ابتدا بداند که به حلق می‏رسد، چنانچه فرو رود روزه‏اش باطل می‏شود و باید قضای آن‎را بگیرد و کفّاره هم بر او واجب می‏شود، بلکه در این صورت اگر فرو نرود نیز آن روز را روزه بگیرد و بنا بر احتیاط قضای آن‎را هم بجای آورد.