۹- شراب

مسئلۀ ۱۶۲ :    شراب عبارت است از هر چیز مست کننده که ذاتاً روان باشد؛ شراب نجس و خوردن آن حرام است و مرتکب آن دارای حد شرعی است. چیزهایی مثل بنگ و حشیش که روان نیستند و در صورتی که با آب مخلوط شوند روان می‏شوند، اگرچه به خاطر جامد بودنشان پاک هستند، ولی خوردن آنها حرام است.
مسئلۀ ۱۶۳ :    حرمت و نجاست شراب به خاطر آن چیزهایی که در صدر اسلام بوده نیست، بلکه هر مایعی که مست کننده باشد هم حرام و هم نجس است.
مسئلۀ ۱۶۴ :    الکلی که برای امور پزشکی یا برای رنگ آمیزی به کار می‏رود، اگر معلوم نباشد که از چیز مست کننده گرفته شده، پاک است.
مسئلۀ ۱۶۵ :    اگر از نفت و مانند آن الکل بگیرند در صورتی که مست کننده نباشد، پاک است.
مسئلۀ ۱۶۶ :    هر چیز مایع مست کننده، نجس و حرام است، چه آن چیز مسکر، کم باشد یا زیاد. ملاک در مست کنندگی حال معمول و متعارف مردم است؛ پس حال افرادی که به خاطر اعتیاد به مواد مست کننده، مست نمی‏شوند و یا کمتر مست می‏شوند ملاک نیست.
مسئلۀ ۱۶۷ :    چیزهایی که گاهی مست کننده و گاهی غیر مست کننده هستند، در تمامی حالات اجتناب از آنها لازم و واجب است.
مسئلۀ ۱۶۸ :    عطرها و اُدکلنهایی که معلوم نیست در ساختن آنها از چیز مست کننده استفاده شده باشد، محکوم به طهارت است و استفاده از آنها اشکال ندارد.
مسئلۀ ۱۶۹ :    چیزهایی که مست کننده هستند، اگر به مقدار کم استفاده شود به گونه‏ای که حالت مستی به افراد دست ندهد یا باید به مقدار زیاد استفاده شود تا مست کند، در هر دو صورت، کم یا زیاد، نجس و حرام است و قطعاً اجتناب از آن لازم و واجب است.
مسئلۀ ۱۷۰ :    انگور و آب آن اگر به خودی خود جوش بیاید به‌طوری که حالت مست کنندگی داشته باشد، نجس و حرام است.
مسئلۀ ۱۷۱ :    انگور و آب آن که به جوش آمده و حالت اِسکار پیدا کرده باشد، در صورتی پاک و حلال می‏شود که استحاله پیدا کرده و سرکه شود.
مسئلۀ ۱۷۲ :    اگر انگور و آب آن به واسطۀ آتش به جوش بیاید، گرچه خوردن آن حرام است، ولی طهارت و پاکی آن خالی از قوت نیست، اگرچه اجتناب از آن مستحب است.
مسئلۀ ۱۷۳ :    خرما و کشمش و آب آنها چه به خودی خود جوش بیایند و چه به وسیلۀ آتش و امثال آن، بنا بر اقوی‏ اجتناب از آنها لازم نیست، گرچه بهتر است.
مسئلۀ ۱۷۴ :    اگر آب انگور در اثر پخته شدن جوش بیاید و دو سوم آن بخار شده و از بین برود، خوردن باقی‌ماندۀ آن حلال است.

بازدید ها: 0

ادامه مطلب

قبلی: ۸- کافر
بعدی: ۱۰- فُقّاع (آب جو)

دفتر مرجع عالیقدر آقای بیات زنجانی

آخرین اخبار

عضویت در خبرنامه