مسئلۀ ۱۲۶۲ : شکستن و قطع کردن نماز واجب اختیاراً بنا بر احتیاط واجب جایز نیست، ولی قطع آن در موارد زیر جایز و بلکه واجب است:
۱- اگر حفظ جان خود انسان یا کسی که حفظ جان او واجب است بدون شکستن نماز ممکن نباشد.
۲- اگر حفظ مالی که نگهداری آن واجب است بدون شکستن نماز ممکن نیست، ولی شکستن نماز برای مالی که اهمّیتی ندارد مکروه است.
۳- اگر وقت نماز وسعت دارد و نمازگزار در بین نماز متوجه نجس بودن مسجد شود و طوری باشد که اگر بخواهد در بین نماز مسجد را تطهیر کند صورت نماز به هم میخورد، ولی چنانچه وقت تنگ یا اواخر نماز باشد به شکلی که ادامه دادن نماز به فوریت تطهیر مسجد لطمه نزند، نماز خود را تمام کند و بعد فوراً مسجد را تطهیر کند.
۴- اگر وقت نماز وسعت دارد و طلبکار در بین نماز طلب خود را مطالبه کند و نتواند در بین نماز طلب او را بدهد و در این صورت جایز است نماز را قطع کند.
مسئلۀ ۱۲۶۳ : کسی که باید نماز را بشکند اگر نماز را تمام کند معصیت کرده، ولی نمازش صحیح است؛ اگرچه احتیاط مستحب آنست که دوباره بخواند.
مسئلۀ ۱۲۶۴ : کسی که قبل از رسیدن به حد رکوع متوجّه شود اذان و اقامه را فراموش کرده است چنانچه وقت وسعت دارد مستحب است نماز را رها کند و پس از اذان و اقامه دوباره شروع کند و اگر پیش از قرائت یادش بیفتد که اقامه را نگفته است، مستحب است نماز را بشکند و بعد از اقامه نماز را شروع کند.