قنوت

مسئلۀ ۱۲۱۵ :    در تمام نمازهای واجب و مستحب، پیش از رکوع رکعت دوم مستحب است قنوت خوانده شود مگر در نماز جمعه که در رکعت اوّل پیش از رکوع و در رکعت دوم بعد از رکوع خوانده می‏شود و در نماز وتر که یک رکعت است و قنوت در همان رکعت خوانده می‏شود و مستحب است پیش از رکوع خوانده شود، خواندن قنوت در نماز شفع به امّید ثواب مستحب است، در نماز آیات پنج قنوت مستحب است و در نماز عید فطر و قربان بنا بر احتیاط واجب نُه قنوت به ترتیبی که در جای خود گفته خواهد شد، خوانده می‏شود.
مسئلۀ ۱۲۱۶ :    ظاهر آنست که نمازگزار در قنوت دستها را بلند کند و به امید ثواب کف دستها را در برابر صورت، در کنار هم به سوی آسمان نگاه دارد و به جز شست، بقیۀ انگشتان را به هم بچسباند و به کف دستهای خود نگاه کند و قبل از قنوت تکبیر بگوید و در حال تکبیر دستها را بلند کند.
مسئلۀ ۱۲۱۷ :    در قنوت هر ذکری گفته شود کافی است، گرچه یک سبحان اللّه باشد و بهتر است این ذکر خوانده شود: «لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ الْحَلِیمُ الْکرِیمُ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ الْعَلِی الْعَظِیمُ، سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَ رَبِّ الْأَرَضِینِ السَّبْعِ وَ مَا فِیهِنَّ وَ مَا بَینَهُنَّ وَ رَبِّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ»  و این ذکر را «کلمات فرج» می‎نامند.
مسئلۀ ۱۲۱۸ :    بهتر است قنوت را با صلوات بر محمّدوآل‎محمّد شروع کرده و با صلوات نیز ختم کند و در بین این دو صلوات از خدای غفّار طلب مغفرت کند و برآورده شدن حوائج خود را از او درخواست کند.
مسئلۀ ۱۲۱۹ :    هر دعا و ذکری که در قنوت گفته می‏شود بنا بر احتیاط باید به عربی صحیح خوانده شود.
مسئلۀ ۱۲۲۰ :    مستحب است نمازگزار قنوت را بلند بخواند مگر در نماز جماعت که اگر امام جماعت صدای او را بشنود معلوم نیست بلند خواندن آن مستحب باشد.
مسئلۀ ۱۲۲۱ :    اگر کسی عمداً قنوت را نخواند قضا ندارد، ولی اگر فراموش کرده باشد اگر قبل از آنکه به اندازه رکوع خم شود یادش بیاید، مستحب است بایستد و قنوت را بخواند و اگر در رکوع یا پس از آن یادش بیاید، مستحب است پس از رکوع قضا کند و چنانچه در سجده یا بعد از آن متوجه شود، مستحب است بعد از سلام نماز آن‎را قضا کند.
مسئلۀ ۱۲۲۲ :    مستحب است انسان قنوت را طول دهد به خصوص در نماز وَتر که در حدیث پیامبر اسلام‏ آمده است، طولانی کردن قنوت موجب راحتی انسان در آخرت است.