ارتحال فقیه عالی مقام حضرت آیت الله حاج شیخ مجتبی تهرانی رحمه الله علیه ثلمه ای است که به سادگی قابل جبران نیست.
عالِمی عامِل که عمر پر برکت خویش را در تحقیق، تدقیق و تدریس علوم اسلامی بالخصوص در فقه و اصول سپری کرد و لحظه ای از تعلیم و تحکیم مبانی اجتهاد عصری و مستمر و تربیت شاگرد غفلت نورزید و در ظلّ تلاش مستمر و مداوم خود در حوزه های علمیه قم، تهران و نجف اشرف به درجه ای نائل آمد که در میان علمای اعلام و اقمار درخشان فقاهت و تحقیق “مشار بالبنان” گشت و از نظر علم، عمل، فکر، اندیشه و کردار منشأ اثرات و برکات فراوانی شد و در کرسی تدریس فقه اهل بیت(ع) و معرفی اسلام ناب محمدی(ص) و علوی(ع) درخشید و از حیث زندگی، امانت دار شیوۀ سنیه و حسنۀ سلف صالح و حاملان علوم آل محمد(ص) گردید.
پروردگار آن عالم ربانی را با اولیاء خویش محشور گرداند و به حوزه های علمیه، صبر و اجر مسألت نموده و به بازماندگان محترم و معزز نسبی، سببی و علمی توان تحمل این مصیبت را همراه با اجر عنایت فرماید.
اسدالله بیات زنجانی
قم المقدسه
سیزدهم دیماه ۱۳۹۱

اشتراکگذاری این نوشته
کد QR را اسکن کنید یا از لینک کوتاه بالا برای اشتراکگذاری این نوشته استفاده کنید