بسمالله الرحمن الرحیم
آشنایی با مبانی فقهی مرجع عالیقدر آقای بیات زنجانی؛
یک) ازدواج با کودک مشـروع نیست.
استدلال:
ازدواج، طبیعی ترین و فطری ترین پاسـخ به یک نیاز واقعی و غریزیست؛ بدون شک امور فطری نه تنها مخالف عقل نیســت بلکه در مسیر عقل و عقلانیت است و علاوه بر اینکه با ازدواج، آرامش، سکونت روانی و الفت قلوب در جوامع بشری تحقق و پیدا کند، اخلاق و همزیســـــــتی توأم با معنویت نیز به تبع این موضوع آثار خود را نشان می دهد؛ بنابراین اسلام چون دین فطرت اسـت، در قرآن دستـور به اصـــــــــل ازدواج صـــــــــــــادر کرده و ” انکحوا الأیامی” را به عنوان یک قاعده غیـر قابل تغییر تا قیامت قرار داده اســـــــــــت. از طرف دیگر پیامبر خاتم(ص) نکاح را سـنت خود اعلام کرده و اعراض و بی اعتنایی به سنت را نوعی تبری از خود معرفی فرموده است.
از سوی دیگر ازدواج علاوه براینکه خواسته های فطری و غریزی را پاسخ میدهد، تضمین کننده بقاء نوع انسان نیز هست؛ یعنی اگر ازدواج روال پیدا کرده و با سهل و آسانی انجام شـود، زمینههای ارزشهای انسانی و اخلاقی نیز خود را به روشنی نشان میدهند و روی همین فلسفه است که اسلام هم جنس بازی را قطع سـبیل معرفی کرده و چون موجب عدم توالد و تناسل می شود، شدیداً با آن برخورد کرده است.
با توجه به این نکات و نکات دیگری که از آیات قـــرآن و روایات اهل بیت(ع) و دستاوردهای علوم بشـری به دست می آید، به روشنی می توان استنباط کرد که نکاح با کودک نوعی تقابل با یک مفهوم مقدس حقوقی ست. (کمااینکه در روایت اول از باب کراهت تزویج الصغار کتاب وسائل الشیعه نیز به آن اشاره شده است).
بنابراین در ازدواج اگر زن و مرد دنبال سکونت اند که قطعا یکی از اهداف عقلایی ازدواج همین سکونت و آرامش است، در این صورت حاصل نمی شود و اگر دنبال التذاذ و تمتع اند، التذاذ و تمتع جنسـی از کـــــــودک عقلایی نبوده و اسـاسـاً با عدل اســلامی به معنای وضع کلشی فی موضعه) منافات دارد پس مشروع نیست.
اشتراکگذاری این نوشته
کد QR را اسکن کنید یا از لینک کوتاه بالا برای اشتراکگذاری این نوشته استفاده کنید
