مسئلۀ ۵۳۰ : چند چیز بر حائض حرام است:
1- عبادتهایی که مانند نماز باید با وضو، غسل یا تیمّم بجا آورده شود، ولی بجا آوردن عبادتهایی مانند نماز میت که وضو، غسل یا تیمّم برای آنها لازم نیست مانعی ندارد.
2- تمام چیزهایی که بر جنب حرام است و در مسئلۀ ۵۱۲ گذشت.
3- جماع در قُبُل(جلو) بر مرد و زن حرام است، گرچه به اندازه ختنه‌گاه باشد و منی هم بیرون نیاید، بلکه احتیاط واجب آنست که کمتر از ختنه‌گاه هم داخل نشود و دخول در دُبُر همسر(پشت) کراهت شدید دارد و احوط، ترک است و اگر موجب اذیت زن باشد حرام است.
مسئلۀ ۵۳۱ : جماع و نزدیکی کردن با زن در روزهایی که حیضش قطعی نیست، ولی باید شرعاً بنا را بر حیض بودن بگذارد، حرام است. مثلاً زنی که بیشتر از ده روز خون میبیند باید روزهای عادت خود را طبق عادت خویشان حیض قرار دهد و در این صورت شوهر نمیتواند در آن روزها با او نزدیکی کند.
مسئلۀ ۵۳۲ : اگر شمارۀ روزهای حیض زن به سه قسمت تقسیم شود و مرد در قسمت اول آن با زن خود، جماع کند مستحب است هجده نخود طلا کفّاره به فقیر دهد. در قسمت دوم، نُه نخود و در قسمت سوم، چهار نخود و نیم بدهد. دادن کفّاره مطابق با احتیاط است هر چند واجب نیست. احتیاط آنست که کفّاره را از طلای سکه‌دار بدهد و اگر ممکن نباشد قیمت آنرا بپردازد.
مسئلۀ ۵۳۳ : در صورتی‌که مرد با زن حائض خود هم در قسمت اول و هم در قسمت دوم و هم در قسمت سوم نزدیکی کند مستحب است هر سه کفّاره(جمعاً سی و یک و نیم نخود طلای سکه‌دار) و یا قیمت آنرا به فقیر بدهد.
مسئلۀ ۵۳۴ : در صورتی‌که قیمت طلا در حال نوسان باشد، به صورتی‌که هنگام جماع یک قیمت داشته باشد و هنگام پرداخت یک قیمت دیگر، قیمت روزی که میخواهد به فقیر بپردازد، محاسبه خواهد شد.
مسئلۀ ۵۳۵ : کسی‌که نمیتواند کفّاره بدهد، باید در پیشگاه پروردگار سبحان استغفار و طلب آمرزش کند و مستحب است به هر اندازهای که میتواند صدقه نیز به فقیر بدهد و زمانی که استطاعت مالی پیدا کرد، کفّاره را بپردازد.
مسئلۀ ۵۳۶ : طلاق دادن زن در حال حیض به‌طوری که احکام آن در کتاب طلاق گفته خواهد شد، باطل است.
مسئلۀ ۵۳۷ : اگر زن بگوید در حال حیض هستم یا بگوید از حیض پاک شده‌ام، چنانچه متهم به دروغ‌گویی نباشد باید پذیرفت. اگر مرد در حال نزدیکی بفهمد زن حائض شده، باید بلافاصله از او جدا شود و جماع را ادامه ندهد.
مسئلۀ ۵۳۸ : اگر زن در حال نماز متوجه شود که حائض شده نمازش باطل است و واجب است آنرا رها کند و اگر شک کند که حائض شده یا نه بنا بر احتیاط اگر ممکن است وارسی کند، اگر ممکن نیست نمازش را ادامه دهد و نمازش صحیح است، ولی اگر بعد از نماز بفهمد که در بین نماز حائض شده نمازی که خوانده باطل است.
مسئلۀ ۵۳۹ : هنگامی که زن از خون حیض پاک شد، واجب است برای نماز و عبادتهایی که نیاز به وضو و غسل و تیمّم دارد، غسل کند و برای نماز بنا بر احتیاط مستحب وضو نیز بگیرد، چه وضو را قبل از غسل بگیرد و چه بعد از آن.
مسئلۀ ۵۴۰ : بعد از آنکه زن از خون حیض پاک شد، میتوان او را طلاق داد، اگرچه غسل حیض نکرده باشد. همچنین شوهرش میتواند پیش از انجام دادن غسل با او نزدیکی کند، اگرچه بهتر است که پیش از غسل از نزدیکی کردن با او اجتناب کند، ولی سایر کارها که در هنگام حیض بر او حرام بوده مثل توقف در مسجد و مس قرآن مجید، تا غسل نکند بر او حلال نمیشود.
مسئلۀ ۵۴۱ : اگر زن حائض برای غسل، به مقدار کافی آب نداشته باشد تیمّم بدل از غسل حیض باید بکند. اگر فقط برای وضو آب داشته باشد بنا بر احتیاط مستحب وضو بگیرد و به جای غسل تیمّم کند. اگر آب فقط برای غسل کفایت کند، واجب است غسل کند و بنا بر احتیاط مستحب تیمّم بدل از وضو هم انجام دهد.
مسئلۀ ۵۴۲ : نمازهای یومیهای را که زنها در حال حیض نخواندهاند قضا ندارد، اما روزههای واجب، مانند روزۀ ماه رمضان را باید قضا کنند و قضای نماز آیات را نیز بنا بر احتیاط بجا آورند. بجای آوردن نماز طواف چون از قبیل واجبات موقته نیست واجب است، منتهی عنوان قضا ندارد.
مسئلۀ ۵۴۳ : هرگاه وقت نماز یومیه داخل شده باشد و زن بداند اگر نمازش را به تأخیر بیندازد، حایض خواهد شد، واجب است فوراً آنرا بجا آورد و تأخیر انداختن نماز جایز نیست.
مسئلۀ ۵۴۴ : اگر وقت نماز برسد و زن نماز را به تأخیر بیندازد و از اول وقت به اندازه انجام دادن یک نماز واجب با شرایط لازم بگذرد و بعد حائض شود، قضای آن نماز بر او واجب است. در تند یا کند خواندن و چیزهای دیگر باید ملاحظۀ کار خود را بکند. مثلاً زنی که مسافر نیست اگر در اول ظهر نماز نخواند قضای آن در صورتی واجب میشود که به مقدار خواندن چهار رکعت نماز با وضو- در صورتی که وظیفهاش وضو باشد – به گونهای که گفته شد از اول ظهر بگذرد و حائض شود. برای کسی که مسافر است گذشتن وقت به مقدار خواندن دو رکعت نماز با وضو کافی است.
مسئلۀ ۵۴۵ : اگر زن زمانی از خون حیض پاک شود که به اندازه غسل و خواندن یک رکعت نماز یا بیشتر وقت داشته باشد، نماز آن وقت بر او واجب است. چنانچه به این اندازه وقت ندارد نماز آن وقت بر او واجب نیست، هرچند اگر تیمّم کند به نماز میرسد. اگر گذشته از تنگی وقت تکلیفش تیمّم است، مثل کسی‌که آب برایش ضرر دارد و باید تیمّم کند و آن نماز را بخواند، احتیاط آنست در صورتی‌که فقط به خاطر تنگی وقت نتواند غسل بکند با تیمّم نمازش را بخواند.
مسئلۀ ۵۴۶ : اگر زن حائض بعد از پاک شدن شک کند که به اندازه فراهم کردن مقدمات و بجا آوردن نماز به مقدار یک رکعت وقت دارد یا نه، باید مقدمات را تهیه کند و نمازش را بخواند. اگر به گمان اینکه وقت کفایت نمیکند، نمازش را نخواند و بعد بفهمد وقت کافی بوده، واجب است قضای آن نماز را بجا آورد.
مسئلۀ ۵۴۷ : اگر زن حائض جنب هم باشد، هنگامی که میخواهد غسل کند هرکدام از آنها را نیت کند از دیگری کفایت میکند.
مسئلۀ ۵۴۸ : در غسل جنابت میتوان بدون گرفتن وضو نماز خواند، ولی اگر زن غسل حیض را نیت کند، گرچه از غسل جنابت کفایت میکند، ولی مستحب است قبل از انجام غسل وضو نیز بگیرد.
مسئلۀ ۵۴۹ : مستحب است زن حائض در وقت نمازهای واجب خود را از خون پاک کرده، پنبه و دستمال را عوض کند و وضو بگیرد. اگر نمیتواند وضو بگیرد به امید ثواب تیمّم کند و به اندازه وقت نماز خواندن رو به قبله بنشیند و مشغول ذکر و دعا و صلوات شود.
مسئلۀ ۵۵۰ : خواندن قرآن و همراه داشتن آن و رساندن جایی از بدن به حاشیه و بین خطوط قرآن و نیز خضاب کردن به حنا و مانند آن برای زن حائض مکروه است.