مواردی که قضا و کفّاره، هر دو واجب است

مسئلۀ ۱۸۳۱ :    در موارد زیر علاوه بر قضای روزه کفّاره نیز بر انسان واجب می‏شود:
1- اگر با علم، آگاهی و عمد یکی از مبطلات روزه را انجام دهد و همچنین بنا بر احتیاط واجب اگر عمداً سر را زیر آب ببرد یا نسبت دروغ به خداوند متعال و پیامبر اسلام‏ وامامان معصوم بدهد یا تنقیه کند، احتیاط واجب آنست که کفّاره هم بدهد؛ در قی کردن، اقوی آنست که کفّاره واجب نیست، ولی اگر کفّاره بدهد بهتر است.
2- بنا بر احتیاط واجب اگر در یاد گرفتن مسئله کوتاهی کرده و به دلیل ندانستن مسئله روزۀ خود را باطل کرده باشد.
3- چنانچه بر اثر آروغ زدن چیزی را که در دهانش مانده عمداً فرو برد.
4- اگر شک کند یا گمان کند غروب شده است و با این حال عمداً افطار کند.
5- اگر با اینکه توان تشخیص وقت را دارد به گفته شخصی که در شرع اعتبار ندارد، روزۀ خود را افطار کند و معلوم شود غروب نشده است.
6- اگر غیر از جماع و استمناء کاری که حلال است، ولی روزه را باطل می‏کند انجام دهد و بعد با کار حرامی به جز جماع و استمناء روزۀ خود را باطل کند؛ البته در این صورت بنا بر احتیاط مستحب کفّارۀ جمع هم بدهد.
7- احتیاطاً مسافری که قبل از رسیدن به حدّ ترخّص، عمداً روزۀ خود را باطل کند.
مسئلۀ ۱۸۳۲ :    اگر روزۀ معینی را که به خاطر نذر بر خود واجب کرده است را عمداً باطل کند علاوه بر قضای آن بنا بر احتیاط شصت فقیر را غذا دهد تا سیر شوند.