مسئلۀ ۱۱۸۱ : نمازگزار واجب است در رکوع بعد از آنکه بدنش آرام گرفت ذکر بگوید و ظاهر آنست که هر ذکری که شامل تسبیح، تحمید، تهلیل و تکبیر باشد کفایت میکند و اگر بخواهد «سُبْحَانَ اللَّهِ» را بگوید کمتر از سه مرتبه نگوید و اگر غیر از «سُبْحَانَ اللَّهِ» را بگوید، کمتر از سه مرتبه «سُبْحَانَ اللَّهِ» و یا یک مرتبه «سُبْحَانَ رَبِّی الْعَظِیمِ وَ بِحَمْدِهِ» ، نباشد و در حال ضرورت یک «سُبْحَانَ اللَّهِ» کافی است و اختیار تسبیح با کیفیتی که بیان شد مطابق با احتیاط است.
مسئلۀ ۱۱۸۲ : مستحب است نمازگزار در ذکر رکوع اگر «سُبْحَانَ رَبِّی الْعَظِیمِ وَ بِحَمْدِهِ» را انتخاب میکند، سه یا پنج یا هفت مرتبه یا بیشتر و به صورت فرد بگوید.
مسئلۀ ۱۱۸۳ : ذکر رکوع و سجود باید دنبال هم و به عربی صحیح گفته شود، همچنین باید به مقدار ذکر واجب، بدن آرام باشد و ذکر مستحب را نیز اگر به قصد ذکری که برای رکوع دستور دادهاند بگوید، بنا بر احتیاط واجب آرام بودن بدن لازم است.
مسئلۀ ۱۱۸۴ : واجب است که نمازگزار در حالت سجده هم ذکر بگوید و همانطور که در رکوع گذشت گفتن هر نوع ذکر که شامل تسبیح، تهلیل، تحمید و تکبیر باشد کافی است و احتیاط آنست که اگر «سُبْحَانَ اللَّه» را در سجده بخواهد بگوید، سه مرتبه تکرار کند و اگر غیر از آن بخواهد ذکر دیگری بگوید باید از مقدار سه مرتبه «سُبْحَانَ اللَّه» یا یک مرتبه «سُبْحَانَ رَبِّی الْأَعْلَی وَ بِحَمْدِهِ» کمتر نباشد و اگر ذکر اخیر را بخواهد بگوید مستحب است سه، پنج، هفت یا بیشتر به صورت فرد بگوید و در حال بیماری یکبار «سُبْحَانَ اللَّه» گفتن کفایت میکند.
مسئلۀ ۱۱۸۵ : ذکر سجده را باید پشت سر هم و به عربی صحیح بگوید و واجب است به اندازۀ ذکر واجب بدن آرام و مستقر باشد، در اذکار مستحبی نیز اگر به قصد ورود و ذکری که برای سجده و محلّ خاص دستور داده شده است گفته شود احتیاط لازم آنست که بدن آرام و مستقر باشد.
مسئلۀ ۱۱۸۶ : بعد از تمام شدن ذکر سجدۀ اول واجب است سر از سجده بردارد و بنشیند و پس از آنکه بدن به‌طور کامل آرام گرفت دوباره سجده کند.
مسئلۀ ۱۱۸۷ : مستحب است بعد از آنکه از سجدۀ اول برخاست و بدن آرام گرفت، تکبیر گفته و بعد بگوید: «أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ رَبِّی وَ أَتُوبُ إِلَیهِ».