مسئلۀ ۸۰۰ : میت را باید به ترتیبی در قبر بگذارند که سمت راست بدن او روی زمین و سینه و شکم او رو به قبله قرار بگیرد، قبر نیز باید به اندازهای گود باشد که وقتیمیت در آن دفن شود، بوی تعفّن آن بیرون نیاید و درندگان هم نتوانند آنرا بیرون بیاورند و اگر ترس آن باشد که جانوری بدن میت را بیرون بیاورد، باید قبر را با آجر و مانند آن محکم کنند.
مسئلۀ ۸۰۱ : اگر دفن میت در زمین ممکن نباشد، میتوانند آنرا در بنا یا در تابوت بگذارند.
مسئلۀ ۸۰۲ : هزینۀ خاک‌سپاری میت در حدّ لازم و معمول از اصل مال او برداشته میشود، گرچه به تهیۀ آجر و سیمان یا خرید قبر احتیاج باشد.
مسئلۀ ۸۰۳ : بنا بر احتیاط واجب نباید میت مسلمان را در قبرستان کفّار و نیز میت کافر را در قبرستان مسلمانان دفن کرد و هم‌چنین مسلمان را نباید در جایی دفن کنند که موجب بی‌احترامی به او شود.
مسئلۀ ۸۰۴ : دفن کردن میت در زمین غصبی یا زمینی که برای غیرِ دفن مردگان وقف شده است، جایز نیست و نیز دفن میت در قبر مردۀ دیگر جایز نیست، مگر آنکه قبر میتِ اول کهنه شده و میت مدفون در آن از بین رفته باشد.
مسئلۀ ۸۰۵ : چیزی که از میت جدا میشود اگرچه مو، ناخن و یا دندانش باشد، چنانچه موجب نبش قبر نباشد، باید با او دفن شود و بنا براحتیاط در کفن او بگذارند؛ ولیاگر احتیاج به نبش قبر باشد، احتیاط آنست که جدا دفن شود، ولی ناخن و دندانی که از انسان در حال حیات جدا شده، مستحب است دفن شود.
مسئلۀ ۸۰۶ : اگر بچّهای در رحم مادر بمیرد، واجب است آنرا با آسانترین راه بیرون آورند و چنانچه نتوانند آنرا سالم بیرون آورند و ناچار شوند که قطعه قطعه کنند، اشکال دارد و اگر شوهرش اهل فن باشد، باید او این کار را انجام دهد وگرنه زنی که اهل فن باشد باید این کار را انجام دهد و اگر این هم ممکن نباشد، مرد محرمی که اهل فن باشد و در غیر این‌صورت مرد نامحرمی که اهل فن باشد، بچّه را بیرون آورد و در صورتی‌که آن هم ممکن نباشد، کسی که اهل فن نباشد، میتواند آنرا بیرون آورد.
مسئلۀ ۸۰۷ : اگر مادر بمیرد و بچّه در رحم مادر زنده و سالم باشد، واجب است به وسیلۀ کسانی که در مسئلۀ پیش گفته شد، از هر طرفی که بچّه سالم بیرون میآید، او را بیرون آورند ولو اینکه امیدی به زنده ماندن بچّه نباشد و بعد از بیرون آوردن بچه، شکم مادر را بدوزند، ولی اگر بین پهلوی چپ و راست مادر در سالم بودن بچّه فرقی نباشد، احتیاط واجب آنست که از پهلوی چپ بیرون آورند.