مسئلۀ ۱۰۹ : آبهای مضاف مانند آب میوه، گلاب و یا آب گل‌آلود را گویند، به‌طوری که به آن آب نگویند، چیزهای نجس را پاک نمیکند و وضو و غسل نیز با آنها باطل است.
مسئلۀ ۱۱۰ : اگرآب مضاف نجس شود و با آب جاری یا آب کر طوری مخلوط شود که به آن مضاف نگویند، پاک میشود و حکم آب کر و جاری را دارد؛ ولی اگر مضاف از آب جاری و کر قطع شود و باقی‌ماندۀ آن اگر از مضاف بودن بیرون نیامده باشد، حکم مضاف را دارد و اگر بیرون آمده باشد، طوری که به آن آب بگویند و کمتر ازکر باشد، حکم آب قلیل را دارد.
مسئلۀ ۱۱۱ : تمامی آبهای معدنی و آبهای شور و آبهایی که به آنها کلر زدهاند از مصادیق آب مطلق هستند و حکم آب مطلق را دارند مگر اینکه آنقدر نمک و کلر مخلوط شود که عرفاً به آن آب مطلق نگویند، در این صورت نه چیز نجس را پاک میکند و نه پاک کننده است و نه با آن وضو گرفتن و غسل کردن صحیح است.
مسئلۀ ۱۱۲ : آبی که قبلاً مطلق بوده اگر انسان شک کند که مضاف شده است یا نه، حکم آب مطلق را دارد و آبی که قبلاً مضاف بوده و انسان شک کند که مطلق شده است یا نه، حکم آب مضاف را دارد.
مسئلۀ ۱۱۳ : اگر آب مضاف از بالا روی چیز نجس بریزد، آن مقداری که به آن چیز نجس رسیده، نجس است و آن مقداری که بالاتر از آن چیز نجس قرار گرفته، پاک است. اگر آب مضاف، از فواره با فشار از پایین به بالا برود، چنانچه نجاست به بالاتر برسد، پایین نجس نمیشود. همچنین اگر آب مضاف با فشار به چیز نجس برخورد کند، طوری که مانع سرایت نجس به ملاقی بشود، حتّی اگر هم‌سطح باشد، نجس نمیشود.
مسئلۀ ۱۱۴ : آبی که مطلق و مضاف بودن آن معلوم نبوده و وضعیت قبلی آن نیز مشخص نیست، چیز نجس را پاک نمیکند و وضو و غسل نیز با آن درست نیست.
مسئلۀ ۱۱۵ : آبی که عین نجاست مانند خون به آن برسد و رنگ و بو مزّهاش را تغییر دهد، چه کر باشد و چه جاری، نجس میشود، ولی اگر رنگ، بو و مزّه آب بهخاطر نجاستی که بیرون از آنست تغییر کند (مثل مرداری که در کنار آب افتاده باشد) آن آب نجس نمیشود.