پاسخ: با سلام و تحیت؛ پاسخ سئوال اول: در اسلام برای مبارزه، انواع و اقسامی مطرح است و هر کدام از آنها در فقه، چهار چوب و ضابطه خاصی را همراه دارند؛ از اواع این مبارزات می توان به مبارزات فرهنگی، تبلیغی، اقتصادی، ارشادی، تذکاری، جهاد و دفاع اشاره کرد که از حیث شروط و ضوابط، تفاوت فاحش با هم دارد و سئوال شما قطعاً زیر مجموعه مبارزات فرهنگی، تبلیغی، اقتصادی، ارشادی، تذکاری نیست و قاعدتاً یا باید از مصادیق دفاع باشد و یا از مصادیق جهاد؛ کسانی که با مسائل فقهی آشنایی دارند، می دانند جهاد تعریفش شامل موارد بمب گذاری ها چه به صورت انتحاری صورت گیرد یا غیر انحتاری، نمی شود چون اگر ابتدایی باشد واجب است اولاً تحت رهبری امام معصوم(ع) صورت گیرد و حتی جهاد ابتدایی را مجتهد جامع الشرایط که نتوانسته حکومت اسلامی تشکیل دهد نیز مجاز نیست انجام دهد و ثانیاً باید با قصد قربت برای اعلای کلمه باشد و ثالثاً همراه با کار فرهنگی و ارشادی و دعوت به توحید باشد؛ بنابراین تنها چیزی که ممکن است شامل موارد سئوال گردد، دفاع است و دفاع، در صورتی است که طرف مورد هجمه و حمله دیگری قرار گیرد که اسلام در این صورت تحت شرایطی اجازه دفاع داده است؛ پس به هیچ وجه برای حتی اهداف بزرگ سیاسی اسلام، اجازه کشتن کودک و زنان راداده نمی شود مگر در موارد نادر در حال جنگ که کفار بخواهند از نیروی انسانی به عنوان -ستره- استفاده کنند آن هم شرایطی دارد که در فقه مطرح است و به سادگی امکانپذیر نیست.
پاسخ سئوال دوم: از پاسخ به سئوال اول روشن گشت بمب گذاری در ماشینها و اماکن عمومی و جاهایی که موجب مرگ کودکان و زنان که در حال جنگ نیستند، از نظر اسلام ممنوع است و جائز نیست.
پاسخ سئوال سوم: بهانه دست یافتن به افراد جانی حتی اگر خیلی خطرناک هم باشند، موجب جواز ضربه زدن به زن و فرزند او و یا کسان دیگری که وابسته به او هستند، در اسلام نمی شود؛ بهترین دلیل برسخن فوق، عهد حضرت مسلم ابن عقیل درباره عبیدالله زیاد و یا رفتار امام علی(ع) با پسران عهد شکنان و خوارج نهروان است.