سئوال: با سلام و تقدیم احترام به محضر مرجع عالیقدر شیعیان جهان حضرت آیت ا… العظمی بیات زنجانی؛ احتراماً خواهشمند است نظر ارزشمند خود را دربارهی سوالات زیر بفرمایید نخست: آیا محروم کردن زندانیان سیاسی یا غیر سیاسی از حق داشتن وکیل و دیدار با اعضای خانواده و همچنین شکنجهی روحی و روانی آنان جایز است؟ دیدگاه دین مبین اسلام و مکتب اصولی شیعه در این زمینه چیست؟ دوم: آیا بازداشت افراد به جرم داشتن عقیدهیی خاص و سپس تلاش برای جمعآوری مدارک و مستندات بر علیه آنان جایز است؟ سوم: نظر شما دربارهی نادیده گرفتن اصل برائت و قاعدهی “البینه علی المدعی و الیمین علی من انکر” از طریق وادارسازی متهم به اقرار علیه خود چیست؟
پاسخ: با سلام و تحیت؛ در فرض سئوال اول باید عرض شود که محروم کردن زندانیان سیاسی و یا غیر سیاسی از حق انتخاب وکیل، علاوه بر اینکه خلاف قانون است، جرم بوده و حرام است و شکنجه کردن جسمی یا روحی آنان، علاوه بر اینکه گناه کبیره است، شکنجه کننده مجرم بوده و باید محاکمه شود و هر نوع اعترافی که از این طریق گرفته شود، فاقد وجاهت شرعی و قانونی است.
فرض سئوال دوم نیز قطعاً جایز نیست؛ پرونده سازی یکی از جرایم نابخشودنی است و مرتکبان این عمل، باید از مکر خدا بترسند.
در مورد سئوال سوم نیز قابل تاکید است که در اسلام و بویژه مکتب تشیع، اصل بر برائت است نه بر مجرمیت؛ متاسفانه زمانیکه قاضی، مجتهد عادل نشد و هر فردی به صرف یک حکم عنوان قاضی به خود گرفت، یقیناً این مشکلات آغاز می شود در حالی که فردی که اجتهاد و عدالت را در کنار یکدیگر ندارد، بر اساس فرهنگ شیعی متخذ از نصوص معتبره وارده از اهل بیت(ع) حق قضاوت نیز نخواهد داشت.