۳- آب وضو و فضایی که در آن وضو می‏گیرد باید مباح باشد

مسئلۀ ۳۹۶ :    وضو گرفتن با آب غصبی و آبی که معلوم نیست صاحبش راضی است یا نه، حرام و باطل است؛ ولی اگر سابقاً راضی بوده و انسان نداند از رضایتش منصرف شده یا نه، وضو صحیح است.
مسئلۀ ۳۹۷ :    در صورتی‌که آب وضو مباح باشد و از صورت و دستها در جای غصبی بریزد، باطل بودن وضو محل اشکال است، اگرچه احتیاط مستحب آنست که وضو را در جای مباح تجدید کند و نماز بخواند، مگر آنکه ریزش آب در محل غصبی، عرفاً تصرّف در آن به حساب آید.
مسئلۀ ۳۹۸ :    وضو گرفتن در وضوخانۀ مدرسه‏ها، مسافرخانه‏ها و پاساژهایی که انسان نمی‏داند آن‎را برای همۀ مردم ساخته‏اند و یا برای محصلان همان مدرسه و یا ساکنان آن مسافرخانه و پاساژ، اگر معمولاً مردم آنجا وضو می‏گیرند و از این راه وثوق و اطمینان پیدا می‏شود که جنبۀ عمومی‏دارد، اشکال ندارد.
مسئلۀ ۳۹۹ :    وضوگرفتن از وضوخانۀ مساجدی که قصد نماز خواندن در آنها را ندارد در صورتی بی‌اشکال است که وضوخانه وقف عمومی‏شده باشد و اگر از وضو گرفتن مردم وثوق و اطمینان به وقف عمومی ‏پیدا شود، کافی است.
مسئلۀ ۴۰۰ :    وضوخانۀ مساجدی که وقف عمومی بودن آنها معلوم نیست، در صورتی‌که به قصد خواندن نماز وضو بگیرد، پس از ادای یک رکعت نماز در آن مسجد می‏تواند با آن وضو در جای دیگر هم نماز بگذارد.
مسئلۀ ۴۰۱ :    وضو گرفتن از جویها و نهرهای بزرگ گرچه انسان نداند که صاحبان آنها راضی هستند اشکالی ندارد، ولی اگر صاحبان آنها از وضو گرفتن نهی کرده باشند، بنا بر احتیاط واجب با آن آب وضو نگیرد.
مسئلۀ ۴۰۲ :    اگر در صحن حرم یکی از امامان یا بزرگان، که درگذشته قبرستان بوده است حوض یا وضوخانه‏ای بسازند، چنانچه انسان نداند زمین صحن را به عنوان خاص قبرستان وقف کرده‏اند، وضو گرفتن در آنجا اشکال ندارد.