احکام مساقات‏

مسئلۀ ۲۵۵۶ :    مساقات نوعی قرارداد میان باغ‎دار و باغبان است، به این ترتیب که باغ‎دار درختهایی را که میوه و یا اختیار آنها با اوست، در زمان معین برای آبیاری و پرورش، در اختیار باغبان قرار دهد تا پس از رسیدن محصول سهم خودش را به صورت مشاع معین مثلاً نصف ثلث، از میوه‏های آن ببرد.
مسئلۀ ۲۵۵۷ :    مساقات در درختهایی که میوه ندارند، مانند بید، چنار و نیز در بوته‏های خربزه، هندوانه، خیار، طالبی و گرمک، بنا بر احتیاط به عنوان مساقات صحیح نیست، ولی به عنوان مصالحه یا جعاله صحیح است. ولی مساقات درخت حنا که از برگش یا درختی که از گل آن استفاده می‏کنند، اشکال ندارد.
مسئلۀ ۲۵۵۸ :    اگر باغی درختهای میوه مختلفی داشته باشد، باید برای هر نوع، سهمیه‏ای مخالف نوع دیگر قرار داد، مثلاً برای یک نوع یک‌پنجم و نوعی دیگر یک‌سوم.
مسئلۀ ۲۵۵۹ :    مساقات صیغه معینی ندارد و اگر باغ‎دار با هر لفظ و کلمه‏ای به طرف بفهماند یا باغ را به صورت معاطاتی به عنوان مساقات تحویل طرف دهد و باغبان هم به همین قصد قبول کند، کفایت می‏کند.