مسئلۀ ۱۸۰۴ : اگر روزهدار عمداً و با اختیار یکی از کارهایی که روزه را باطل میکند انجام دهد، روزهاش باطل میشود و چنانچه عمدی نباشد روزهاش صحیح است، ولی اگر جنب بخوابد و به تفصیلی که در مسئلۀ ۱۷۷۶ گفته شد تا اذان صبح غسل نکند روزۀ او باطل است.
مسئلۀ ۱۸۰۵ : اگر روزهدار سهواً یکی از کارهایی را که روزه را باطل میکند انجام دهد و به خیال اینکه روزهاش باطل شده است دوباره عمداً یکی از آنها را انجام دهد روزهاش باطل است.
مسئلۀ ۱۸۰۶ : اگر به سبب ندانستن مسئله یکی از کارهایی که روزه را باطل میکند انجام دهد، چنانچه در دانستن مسئله کوتاهی کرده باشد روزهاش باطل است، ولی اگر کوتاهی نکرده یا حکم مسئله را اشتباه فهمیده باشد، باطل بودن روزۀ او معلوم نیست، هر چند احتیاط مستحب مؤکد آنست که دوباره آنرا بجای آورد.
مسئلۀ ۱۸۰۷ : اگر چیزی را به زور در گلوی انسان روزهدار بریزند یا سر او را با زور در آب فرو ببرند، روزهاش باطل نمیشود، امّا اگر مجبورش کنند که روزۀ خود را باطل کند، مثلاً به او بگویند که اگر غذا نخوری ضرر مالی یا جانی به تو میزنیم و خودش برای جلوگیری از ضرر چیزی بخورد روزهاش باطل میشود و چنانچه در ماه رمضان باشد، بقیۀ روز را امساک کند و قضای آنرا هم بجای آورد.
مسئلۀ ۱۸۰۸ : روزهدار نباید جایی برود که میداند یا اطمینان دارد که چیزی در گلویش میریزند یا مجبورش میکنند که خودش روزهاش را باطل کند و اگر فقط قصد رفتن به آنجا را کرده و نرود یا برود و چیزی به خوردش ندهند، اظهر آنست روزهاش باطل نمیشود و اگر بعد از رفتن مجبورش کنند روزهاش را بخورد، بنا بر احتیاط روزهاش باطل است، ولی اگر چیزی در گلویش بریزند معلوم نیست روزهاش باطل شود، اگرچه بهتر است در همۀ فروض مذکور قضای آنرا بجای آورد.
مسئلۀ ۱۸۰۹ : اگر تشنگی و عطش به روزهدار طوری غلبه کند که اگر آب نخورد عملا ادامه روزه برایش میسر نبوده و بترسد که هلاک شود، میتواند به اندازه رفع ضرورت و سدّ رمق آب بخورد و روزهاش باطل نمیشود، و بنابر احتیاط مستحب بعد از ماه رمضان قضا کند.