مورد هفتم

مسئلۀ ۶۷۱ :    اگر وقت نماز به قدری تنگ باشد که اگر بخواهد وضو بگیرد یا غسل کند، تمام یا مقداری از نماز او در خارج از وقت خوانده می‏شود، باید تیمّم کند.
مسئلۀ ۶۷۲ :    در صورتی‌که وضو و تیمّم هر دو به یک‏ اندازه نیاز به وقت داشته باشند، واجب است وضو بگیرد و اگر می‏داند چنانچه تیمّم کند، تمام نماز در وقت خوانده می‏شود، ولی اگر وضو بگیرد و یا غسل کند، شک دارد که آیا وقت برای نماز باقی می‏ماند یا نه، واجب است تیمّم کند و نماز را با تیمّم بخواند.
مسئلۀ ۶۷۳ :    اگر عمداً نماز را به قدری به تأخیر بیندازد که وقت وضو یا غسل نداشته باشد، معصیت کرده، ولی نماز او با تیمّم صحیح است، اگرچه احتیاط آنست که قضای آن نماز را نیز بخواند.
مسئلۀ ۶۷۴ :    کسی که آب به اندازه وضو دارد، ولی به خاطر تنگی وقت تیمّم کرده است، در صورتی‌که بعد از نماز و بعد از گذشتن مقدار زمانی که برای وضو لازم است، آبی را که دارد از دست بدهد، برای نماز بعد مجدداً باید تیمّم کند و تیمّم قبلی که برای نماز قبلی بوده کفایت نمی‏کند؛ ولی اگر آن آب در بین نماز اول یا بعد از آن از بین برود، ولی فاصله‏ای که پیدا شده برای وضو کافی نباشد، در این‌صورت تیمّم قبلی کفایت می‏کند، اگر چه بهتر است تیمّم دیگری برای نماز دوم انجام دهد.
مسئلۀ ۶۷۵ :    کسی‌که وظیفه‏اش به خاطر تنگی وقت تیمّم بوده و خلاف وظیفه عمل کرده است و به جای آن وضو گرفته یا غسل کرده است و با آن وضو و غسل نماز خوانده است، چه وضو و غسل را مخصوصاً برای خواندن همان نماز انجام داده باشد و یا مطلقاً برای طهارت یا غایات دیگر غیر از خواندن نماز، اقوی‏ اینست که نمازش صحیح است، گرچه به خاطر عمل کردن به خلاف وظیفه معصیت کرده است.
مسئلۀ ۶۷۶ :    اگر انسان به اندازه‏ای وقت دارد که می‏تواند وضو بگیرد یا غسل کند و نماز را بدون کارهای مستحبی آن بجا آورد، بلکه اگر به اندازه سوره هم وقت ندارد، باید غسل کند یا وضو بگیرد و نماز را بدون سوره بخواند.
مسئلۀ ۶۷۷ :    کسی‌که گمان کند برای وضو یا غسل وقت ندارد و با تیمّم نمازش را بجا آورد و بعد بفهمد وقت داشته است، بنابراحتیاط واجب پس از وضو یا غسل نمازش را دوباره بخواند.
مسئلۀ ۶۷۸ :    در تمام مواردی که شک در اصل وسعت و تنگی وقت داشته باشد، مقتضای استصحاب بقای وقت است، بنابراین در موارد شک واجب است وضو بگیرد یا غسل کند.