مورد سوم‏

مسئلۀ ۶۶۳ :    اگر از استعمال آب بر جان خود بترسد که مریض شود یا عیبی در او پیدا شود یا موجب طولانی شدن بیماری گردد یا بیماری شدت پیدا کند یا به سختی‏معالجه شود، واجب است تیمّم کند. اگر آب گرم برایش ضرر نداشته باشد واجب است تهیه کند و با آن وضو بگیرد.
مسئلۀ ۶۶۴ :    لازم نیست انسان یقین کند که آب برای او ضرر دارد، بلکه اگر طوری احتمال دهد که در نظر مردم بجا باشد و از آن احتمال برای او ترس پیدا شود، باید تیمّم کند.
مسئلۀ ۶۶۵ :    اگر به واسطۀ یقین یا ترس از ضرر تیمّم کند و پیش از نماز بفهمد که آب برایش ضرر ندارد، تیمّم او باطل است و اگر بعد از نماز بفهمد بنا بر احتیاط دوباره نمازش را بخواند، اگر چه اقوی‏ این است که نمازش صحیح است.
مسئلۀ ۶۶۶ :    کسی‌که می‏داند آب برای او ضرر ندارد، چنانچه غسل کند یا وضو بگیرد و بعد بفهمد آب برای او ضرر داشته است، در صورتی‌که قصد قربت کرده باشد، اقوی‏ صحت نماز با آنست، گرچه احتیاط مستحب آنست، نمازی را که خوانده اعاده کند.