شکیات نماز

مسئلۀ ۱۲۶۵ :    حکم ظنّ و گمان در رکعات و افعال نماز حکم علم و یقین است چه در رکعت اول باشد یا در رکعت آخر نمازهای چهار رکعتی. البتّه بهتر است که اگر ظنّ و گمان در دو رکعت اول نمازهای چهار رکعتی باشد، مطابق گمان، نماز را تمام، سپس آن‎را اعاده کند. حکم شک و گمان در نمازهای واجب یومیه و نمازهای واجب دیگر نیز به همین صورت است، مثلاً اگر در نماز آیات شک کند که یک رکعت خوانده یا دو رکعت چون شک او در نماز دو رکعتی است نماز او باطل می‏شود.
مسئلۀ ۱۲۶۶ :    اگر در ابتدا گمانش به یک طرف بیشتر باشد، ولی بعد دو طرف در نظر او مساوی شود، باید به دستور شک عمل کند و اگر در ابتدا دو طرف در نظر او مساوی‏ باشد و بنا را بر طرفی که وظیفۀ اوست بگذارد، بعد گمانش به طرف دیگر برود، باید همان طرف گمان را بگیرد و نماز را تمام کند.
مسئلۀ ۱۲۶۷ :    اگر شک او از بین برود و شک دیگری برایش پیش آید باید به دستور شک دوّم عمل کند.
مسئلۀ ۱۲۶۸ :    شکیات نماز بیست و سه قسم است، بنا بر مشهور، هشت قسم آن و بنا بر این رساله نَه قسم آن شکهایی است که نماز را باطل می‏کند. به شش قسم آن نباید اعتنا کرد و نُه قسم دیگر صحیح است و نمازگزار نماز را به ترتیبی که گفته شده تمام می‏کند اگرچه به نظر می‏رسد فروض شک منحصر به این موارد نیست.